صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۴۲۶۸۹۲۴
تاریخ انتشار : ۱۵ اسفند ۱۴۰۳ - ۰۸:۵۵
منابر ماه رمضان علامه شیخ جعفر شوشتری/ 4

ندای حضرت پیغمبر(ص) است که فرمودند «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَيْكُمْ شَهْرُ اللهِ» یعنی شهر الله وارد شده است، یعنی مهمان شما شده است. ببینیم اکرام این ضیف را چگونه باید کرد؟ البته به مهمان باید سلام کنی، احترامش بکنی، روی عبوس به او نشان ندهی.

علامه شیخ جعفر شوشتری، از علمای برجسته شوشتر و خوزستان است که در حدود 150 سال پیش میزیست. او صاحب کتاب معروف «خصائص الحسینیه» است. شیخ عباس قمی درباره مقام علامه شیخ جعفر شوشتر مینویسد «جلالت شأنش زیاده از آن است که ذکر شود.»

برخی پژوهشگران معاصر درباره کلام تأثیرگذار شیخ شوشتری نوشتهاند «بهطور کلی شیوه شیخ سخن گفتن با دلهاست و به همین دلیل، کشش ویژهای در کلام اوست.» (سنگری، عاشورا نگاران، ج ۲، ص ۵۲، ۶۸ و ۶۹). همچنین گفته شده بخشی از اطلاعاتی که در کتابهای آیتالله شیخ جعفر شوشتری موجود است، محصول الهامهای او هستد.

مرحوم حاج شیخ جعفر، در سال ۱۲۳۰ هجری قمری شوشتر متولد شد و پس از خواندن مقدمات و ادبیات به نجف اشرف مهاجرت کرد و در این شهر و همچنین در کربلا از محضر علمای آن دوران بهره برد و چند سالی نیز از درس شیخ مرتضی انصاری استفاده کرد. او بعد از بازگشت به شوشتر مرجع تقلید مردم خوزستان شد. او در سال ۱۳۰۳ هجری قمری یعنی در ۷۳ سالگی وفات یافت و پیکر او در نجف اشرف به خاک سپرده شد.

نسخههای خطی برخی از منابر شیخ جعفر شوشتری هنوز چاپ نشده است. از این نسخهها قطعات کوتاهی انتخاب شده است که در ایام ماه رمضان برای نخستین بار در ایکنای خوزستان انتشار مییابد.

ندای حضرت پیغمبر(ص) است که «أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَيْكُمْ شَهْرُ اللهِ» یعنی شهر الله وارد شده است، یعنی مهمان شما شده است. ببینیم اکرام این ضیف را چگونه باید کرد؟ البته به مهمان باید سلام کنی، احترامش بکنی، روی عبوس به او نشان ندهی.

سلامش کنی، سلام حقیقی عرض کنی: «السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا شَهْرَ اللَّهِ وَ یَا عِیدَ أَوْلِیَائِهِ» و سلام به ماه مبارک این است که از ما به سلامت باشد. مهمان نوازی کن، مهربانی کن، زخمش مزن، بیرونش مکن، با مهمان بدحرفی مکن، مزن او را، او را مکش، یعنی در او معصیت مکن. تازه وارد شده است. مهمان عزیز است. زخمش مزن. بعضی هستند که متصل با شمشیر معاصی، زخمش می‌زنند.

باری، پیغمبر می‌فرماید: «شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیَافَةِ اللَّهِ»؛ یعنی خدا شما را ماه مبارک، مهمان کرده است. مگر تا ماه رمضان، مهمان خدا نبودیم؟ چرا، ولکن در ماه مبارک رمضان وعده گرفته است، یعنی مهمان وعده هستیم. 

می‌فرماید: ای بندگان من! ماه مبارک شما را وعده گرفتم، مهمان هستید. کیفیت مضیف را پیغمبر(ص) بیان می‌فرماید. می‌فرماید: «شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَی ضِیَافَةِ اللَّهِ»

ببین چه مأکولاتی هست، چه مشروباتی هست، چه موائدی هست. می‌فرماید در این مهمانخانه چند چیز هست: 

یکی این که هر چه واجب به جا می‌آورید، ثواب هفتاد واجب می‌دهم؛ مثلا در ماه مبارک رمضان، از برای پنج نماز واجب که هست، هر نمازی ثواب هفتاد نماز واجب می‌دهد. قدر خود را بدانید و فرموده  که  مستحب‌ها را که به جا می‌آوری ثواب واجب می‌دهم و مستحب در  ماه مبارک، زیادتی دارد بر مستحب‌هایی که در غیر ماه مبارک به جا بیاورد؛ مثل زیادتی پیغمبر(ص) است بر امت. به یک آیه ثواب یک ختم قرآن می‌دهد که ثواب هر آیه، به قدر شش هزار و ششصد و شصت و شش آیه می‌دهد.

مثلا به هر حرفی در غیر ماه مبارک ده حسنه می‌دهند؛ در ماه رمضان که مضاعف می‌شود ببین چقدر می‌شود. حسابت را نمی‌توان جمع کرد.

انتهای پیام