به گزارش ایکنا؛ همزمان با ایام ماه بندگی، عبودیت و تفاخر نشستن بر خوان پر نعمت و بخشش پروردگار در ایام رمضان، نیز راز جاودان بیداری و شب‌زنده‌داری در مسیر دعا، نماز و استغفار بنده مومن برای هموار ساختن مسیر یک سال پیش رو جهت گام برداشتن بر صراط مستقیم؛ نیز ادای حق بندگی در برابر نعمات حضرت حق که خاصه فیض این الطاف و درک این معرفت در پس درس سحرگاهان و دعای نیمه‌شبان فراهم می‌شود؛ زهره یوسفی، شاعر و پژوهشگر ادبیات آیینی کشورمان نوسروده‌ای را آفریده است.
ماه رویت شد هلال و چشم من شد مبتلا
در تو پنهان می‌شوم ای ماه زیبای خدا
آسمان چتر سفیدش را فراهم می‌کند
باز باران می‌زند بر شانه‌های ربنا
می‌دود اشکم به روی گونه دنبال پناه
می‌شود چادرنمازم کنج محرابت رها
چشم‌ها را مَحرمِ مُهرِ کلامت می‌کنم
مات دریای وجودت می‌شوم بی‌ادعا
می‌زنم بال و پری بر آسمان بام تو
می‌دهم جان در جواب نامه‌های آشنا
من که قدر لحظه‌ها را لحظه‌ای نشناختم
در پناه قدر تو همواره می‌گیرم شفا
می‌رسد بانگ اذان مغرب از گلدسته‌ها
می‌شود لایق کنی من را به توفیق دعا؟
تا سحر سجاده‌ام غرق نگاهت می‌شود
ساحلم آرامش از موج تو می‌گیرد، خدا
انتهای پیام