سه صفت برجسته خانواده دینی از دیدگاه قرآن کریم

به گزارش ایکنا از همدان، قاسم جهان آرا، فعال و مدرس علوم قرآنی در همدان، در سخنانی درباره نکات اخلاقی جزء چهاردهم قرآن کریم با اشاره به آیه ۸۹ سوره انبیاء اظهار کرد: در این آیه از سوره انبیاء می‌خوانیم «وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَىٰ رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ و زکریا را [یاد کن] زمانی که پروردگارش را ندا داد: پروردگارا! مرا تنها [و بی فرزند] مگذار؛ و تو بهترین وارثانی.»

«فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَىٰ وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا ۖ وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ پس [ندای] او را اجابت کردیم و یحیی را به او بخشیدیم و نازایی همسرش را برای وی اصلاح نمودیم، آنان همواره در کارهای خیر می‌شتافتند، و ما را از روی امید و بیم می‌خواندند، و پیوسته در برابر ما فروتن بودند.»

بر این اساس صفات برجسته در خانواده دینی اینگونه است که در انجام کا‌رهای خیر سرعت می‌گیرند، به خاطر عشق به خداوند در همه حال خداوند را می‌خوانند و هیچگاه از یاد خداوند غفلت نمی‌کنند و همچنین همواره در برابر پرودگار خشوع دارند.

در آیات دیگری از سوره مبارکه انبیاء تاکید شده که انسان در هر شدت و سختی نباید از لطف خداوند قطع امید کند حتی اگر مانند حضرت یونس در شکم نهنگ قرار گرفته باشد. در آیه ۸۷ سوره مبارکه انبیاء خداوند می‌فرماید «وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَىٰ فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِين و صاحب ماهی [حضرت یونس] را [یاد کن] زمانی که خشمناک [از میان قومش] رفت و گمان کرد که ما [زندگی را] بر او تنگ نخواهیم گرفت، پس در تاریکی‌ها [ی شب، زیر آب، و دل ماهی] ندا داد که معبودی جز تو نیست تو از هر عیب و نقصی منزّهی، همانا من از ستمکارانم.»

پیامبر اکرم(ص) در این باره می‌فرماید هر کس خداوند را با ذکر لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین بخواند حتما دعایش مستجاب خواهد شد.

جزء هفدهم قرآن کریم درباره داستان‌های پیامبران و بیان و بررسی اهمیت عباداتی همچون حج، عمل صالح، ایمان و اعتقاد به خداوند و روز قیامت به عنوان ارکان اصلی زندگی مؤمنان تاکید شده است. 

در سوره انبیاء داستان زندگی پیامبران و مبارزه آنها با مردم کافر بیان شده است.هدف از بیان این داستان‌ها نیز اتحاد در پیام رسانی آنها و پرهیز از شرک بوده است. در سوره حج نیز به موضوعاتی مانند حج، جهاد و توحید در راه خداوند می‌پردازد. 

در آیه اول سوره انبیاء خداوند می‌فرماید «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ مردم را [هنگام] حسابرسی [آنچه در مدت عمرشان انجام داده اند] نزدیک شده در حالی که آنان با [فرو افتادن] در غفلت [از دلایل اثبات کننده معاد] روی گردانند.»

طبق این آیه از قرآن کریم غفلت و بی‌توجهی دو وجه است نوعی از غفلت آن است که فرد با تذکر بیدار می‌شود اما نوع دیگری از آن به گونه‌ای است که از نوع اعراض بوده و شخص غافل است اما نمی‌خواهد که بیدار شود اصطلاحا مانند کسی که خود را به خواب زده و با صدا زدن هم بیدار نمی‌شود.

از آنجا که اغلب مردم از روز قیامت و معاد غافل می‌شوند،انسان یک موجود هدفدار است و زندگی ایشان بر مبنای حساب و حسابرسی است. غفلت زمانی خطرناک می‌شود که انسان از موضوعاتی مانند معاد و روز قیامت اعراض کند، قرآن نیز مایه تذکر و تنبه است بنابراین خداوند از طریق کتاب الهی به انسان هشدار می‌دهد.

سرچشمه لهو و لعب نیز همان اعراض است. اگر ما از یاد خداوند غافل شویم و سرگرم این دنیا قرار بگیریم در حقیقت خود را بازیچه قرار داده‌ایم. این کتاب الهی است که با تذکر و هشدارها ما را به یاد روز قیامت می‌اندازد.

اهل علم و ذکر بودن کافی نیز انسان باید در عمل ایمان و اعتقادات خود را به کار بگیرد که البته این انبیاء هستند که وسیله تنبه و بیداری انسان‌ها را فراهم می‌کنند.