در بخشی از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در طلیعه رمضان ۱۴۴۰ ه‌ق مطابق با ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۸ ه‌ش آمده است؛
«این تلاوت‌هایی که ما می‌شنویم و گوش می‌کنیم و تشویق می‌کنیم و تأیید می‌کنیم، معنایش این است؛ یعنی شما این اثر فاخر بی‌نظیر هنری را به شکل هنرمندانه اجرا می‌کنید، به شکل هنرمندانه می‌خوانید؛ آن وقت نتیجه این می‌شود که اثرش می‌شود چند برابر؛ البته به شرط اینکه این جنبه تلاوت هنری درست انجام بگیرد، با دقت انجام بگیرد. مثلاً فرض بفرمایید بنده بارها به دوستان سفارش می‌کنم که قرآن را تلاوت از نوع تفهیم معانی [بخوانید]؛ جوری بخوانید که می‌خواهید معانی را تفهیم کنید. ما این را در شعرخوانی فارسی خودمان مشاهده می‌کنیم؛ مداح می‌آید می‌ایستد، با صدای خوش شعر می‌خواند؛ دو جور می‌تواند بخواند:
هان ای دل عبرت‌بین از دیده نظر کن هان
ایوان مدائن را آئینه عبرت دان
می‌شود این جوری بخواند، می‌شود هم بگوید:
هان ای دل عبرت‌بین! از دیده نظر کن هان!
ایوان مدائن را، آئینه عبرت دان
این دو جور خواندن مثل هم است؟ این دو جور خواندن مثل هم نیست. دومی این جوری است که شما روی جملات، روی کلمات، تکیه مناسب می‌کنید. این کاری است که مثلاً فرض کنید شیخ عبدالفتاح شعشاعی می‌کند، مصطفی اسماعیل می‌کند؛ این کار آنها است؛ یعنی در میان خواننده‌های قدیمیِ مصری هم، همه این جور نیستند، همه این کار را بلد نیستند یا توجه ندارند، اما بعضی‌هایشان می‌فهمند که چه کار دارند، می‌کنند.»
انتهای پیام