وی با اشاره به این که، این کتاب ارزشمند توسط سیدرضی(ره) دانشمند قرن چهارم هجری با نگاه و سنجه‌ی ادبی، بلاغی گزیده شده است ولی مضمون و محتوای این کتاب سترگ با توجه به شناخت و نیاز‌سنجی ایشان از مشکلات اجتماعی و سیاسی عصر حضور و غیبت انتخاب شده است.
دست‌پروری افزود: با توجه به عدم ارائه منبع و سند در نهج‌البلاغه، سیدرضی این کتاب را چون دیوان شعری آماده استفاده کرده است تا مخاطب به سهولت از محتوا و نثر بهره برد. البته در آثار پیش از نهج‌البلاغه کلام امیرالمؤمنین علیه السلام در حجم بسیار بیشتر از نهج وجوددارد برای مثال مسعودی شمار خطب را ۴۸۰ خطبه شمرده در حالی که در نهج نزدیک به نیم این تعداد خطب گرد‌آوری شده، آمدی در «غرر الحکم» ۱۵ هزار کلمه قصار از امیرالمؤمنین(ع) نقل کرده‌است در حالی که کلمات قصار در نهج‌البلاغه ۴۸۰ کلمه است.
وی افزود: سید رضی علاوه‌بر گزینش کمی، جهت اختصار به روش تقطیع نیز مستمسک شده تا کتاب هر چه موجزتر وگزیده‌تر جهت استفاده عموم مهیا باشد. لذا می‌بینیم با وجود کتب فراوان متقدم و متاخر از نهج‌البلاغه که به جمع‌آوری سخنان امام پرداخته‌اند، اما این اختصار و گزیده چینی از دریای کلمات امام، نهج البلاغه را به کتابی کاربردی و مورد توجه حتی در مذاهب و ادیان دیگر قرار داده به طوری‌که نگاه اندیشمندان، مستشرقین، شیعه پژوهان به نهج‌البلاغه همیشه دارای جایگاهی ویژه و ممتاز بوده و هست.
این مدرس و پژوهشگر نهج‌البلاغه با بیان اینکه نهج‌البلاغه در جامعه اسلامی ما کمی مهجور بوده است؛ تصریح کرد: اما متأسفانه این اثر بلیغ در حوزه جز دروس و رشته‌ها نیست، هرچند در برخی دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها، رشته نهج‌البلاغه ایجاد شده و تا مقطع دکتری ارائه می‌شود ولی این مهم خلأ موجود در حوزه را نمی‌پوشاند. همچنین تلاش‌هایی توسط نهادهایی چون بنیاد نهج‌البلاغه، نهضت نهج‌البلاغه خوانی، یا تولید نرم افزارها و برپایی مسابقات نهج‌البلاغه و... توسط برخی موسسات را شاهد بوده و هستیم ولی انتظار از جامعه شیعی خصوصاً حوزه‌های علمیه بیش از اینهاست.
وی گفت: امیدوارم در سایه توصیه امروز آیه‌الله خامنه‌ای شاهد پویایی و رشد کمی و کیفی معارف بلند نهج‌البلاغه در جامعه‌ی انسانی باشیم.
وی بیان کرد: ما در تبیین نگاه علوی در جامعه مسئول هستیم زیرا اگر جامعه با نگاه علوی رشد نکند، آنگاه در بزنگاه‌ها نمی‌تواند با بصیرت و نگاه امیرالمؤمنین(ع)، عمل کند و جامعه در مواجهه با مشکلات، مصائب و فتنه‌های دنیوی راه و تصمیم صحیح را نمی‌تواند انتخاب کند، لذا دچار مشکل می‌شود و به بیراهه می‌رود.
وی اظهار کرد: امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم که نهج‌البلاغه را در زندگی خود و در جایگاهی فراتر جامعه جهانی جاری سازیم.
دست‌پروری با اشاره به مهجوریت نهج‌البلاغه، گفت: متأسفانه کاهش سرانه مطالعه به دلایل مختلف از جمله سیطره و گسترش فضای مجازی در همه موضوعات رخ‌داده و آثار دینی نیز از این موضوع مستثنا نیست اما اتفاق خوبی که سالهاست شاهد هستیم، پرفروش‌ترین و پر مخاطب‌ترین آثار در نمایشگاه‌های کتاب همچنان با مضامین دینی است که این اتفاق برخلاف نظر رایج در جامعه است که معتقدند توجه به مسائل دینی در جامعه کم‌رنگ شده است.
این مدرس حوزه‌علمیه با اعلام مخالفت خود با این گزاره که برخی معتقدند توجه به مسائل دینی در جامعه کم‌رنگ شده است، افزود: نیاز به معنویت همیشه در انسان بوده و در فرایند پیچیده زندگی امروزه و روند فردی سازی سبک زندگی، این احساس نیاز به دین بیشتر شده، لذا نحله‌های معنوی در حال افزایش و گسترش است و این تأکید دیگری بر نیاز و باورمندی جامعه بر مفاهیم دینی است اما اینکه ما توانسته‌ایم جامعه را به سمت استفاده از منابع اصلی و دقیق مانند نهج‌البلاغه و قرآن رهنمون شویم یا خیر؟ جای سؤال و تأمل دارد.
وی ادامه داد: با توجه به غنی و اختصار کتاب ارزشمند نهج‌البلاغه نسبت به کتب حدیثی دیگر، این کتاب جهت استفاده نسل حاضر که هر چه بیشتر خواهان مطالب مفید و مختصر هستند قابل توجه است.
این پژوهشگر نهج ابلاغه برای توجه بیشتر جامعه به این کتاب، تصریح کرد: جامعه فرهنگی تربیتی باید برای اشاعه فرهنگ علوی و آشنایی جوانان با سبک زندگی امیر کلام تلاش مضاعف داشته باشند.
وی اظهار کرد: با نگاه حضرت توفیق نصیبمان شود تا گامهای مؤثر در راه اشاعه فرهنگ علوی برداریم.
وی در اهمیت حضور نهج‌البلاغه در زندگی تصریح کرد: نکته مهم‌تر ضرورت همراه بودن این تلاش‌ها برای عامل بودن به دستورات و توصیه‌های امیرالمؤمنین(ع) است.
این مدرس نهج‌البلاغه اهمیت نهادینه کردن سبک زندگی علوی و تقویت ایمان را با توجه به دستورات حضرتش، کمتر از گسترش و ترویج مفاهیم و تعلیمات آن ندانست و گفت: همانطور که تاکید امام بر عمل به دانسته‌ها در موارد متعدد در نهج‌البلاغه مشاهده می‌شود که اگر غیر این باشد، چون هم عصران امام که صاحب نهج‌البلاغه را در اختیار داشتند، سال‌ها در هوای او و در مصاحبت او نفس کشیدند، ولی گام بر بیراهه نهادند. ما نیز ممکن است عالم بی‌عمل باشیم.
انتهای پیام