صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۴۲۷۶۳۹۵
تاریخ انتشار : ۲۸ فروردين ۱۴۰۴ - ۰۸:۱۷

ابراهیم بن‏‌ هاشم نقل می‌کند که عبدالله بن‏‌ جندب را در موقف عرفات دیدم که دعا می‌کرد و هر چه بود، برای دیگران می‌گفت تا اینکه مردم از عرفات خروج کردند. گفتم: این، چه روش عجیب و غریبی بود؟! او هم در جواب به من گفت: «وَ اللَّهِ مَا دَعَوْتُ إِلَّا لِإِخْوَانِي»؛ به خدا قسم! من دعا نکردم مگر برای برادرهایم. بعد هم علّتش را می‌گوید که امام هفتم من را آگاه کرد که هرکسی پشت سر برادر مؤمنش دعا کند، از عرش ندا می‌رسد که هزار برابرش برای توست؛ و من خوشم نمی‌آید که هزار دعای ضمانت‏‌شده را به خاطر دعایی که نمی‎دانم مستجاب می‌شود یا نه، رها کنم. [آیت الله مجتبی تهرانی(ره)]

انتهای پیام