«جلسه تلاوت قرآن داشته باشیم. قبل از انقلاب خب جلسه دوره و قرآن داشتیم؛ بنده خودم آن وقت‌ها چندین جلسه این‌جوری تشکیل می‌دادم و حضور پیدا می‌کردم و دیده بودم و شرکت کرده بودم؛ آن منظور نیست؛ آن جلسات برای تعلیم قرآن بود؛ یکی یکی می‌خواندند، تعلیم پیدا می‌کردند. منظور از جلسه تلاوت قرآن این است که جلسه‌ای تشکیل بشود، افراد حاضر بشوند، قاری قرآن بنشیند آنجا یک ساعت - کمتر یا بیشتر- قرآن بخواند؛ مستمعین [هم] فقط برای شنیدن قرآن بیایند آنجا بنشینند؛ بیایند بنشینند و قرآن را بشنوند. این خیلی مؤثّر است. این از خواندنِ خود انسان هم در مواردی تأثیرش بیشتر است. بعضی هستند که معانی قرآن را می‌فهمند، معانی این کلمات را می‌فهمند. ما البته ـ غیرعرب‌ها - این بداقبالی را داریم که زبان‌مان زبان قرآن نیست؛ عرب‌ها زبانشان زبان قرآن است؛ وقتی که قاری روی یک جمله‌ای تأکید می‌کند و آن را تکرار می‌کند و دو بار سه بار پنج بار می‌گوید، آنها همه متوجه‌اند که او چه دارد، می‌گوید.»