به گزارش ایکنا؛ عرفان‌پور؛ شاعر و ترانه‌سرا در مقدمه شعرش نوشته: «بعد از ظهر امروز، این عکس تکان‌دهنده را از محمود عجور پسر عزیز غزه دیدم. محمود که پسری هم‌سن او دارم حالا معروف شده، عکسش عکس سال شده اما… این غزل از آتش درونم برخاست».
در ادامه این غزل را با هم می‌خوانیم؛
نه دست مانده نه تاب و توان به پیکر من
تو را چگونه بغل گیرم؟ آه مادر من...
مرا به دست دعای شگفت خود بسپار
که آزمون غریبی است در برابر من
مگر نه اینکه در آوار ترس و تنهایی
فرشته‌ای که تو بودی رسید در بر من
مرا گرفت خیال تو تنگ در آغوش
چقدر دست نوازش کشید بر سر من
مرا به خانه ببر مادرم! ببین! جنگ است
بگو کجاست تفنگم؟ کجاست سنگر من؟
در آن حیاط چه شد خاطرات شیرینم؟
چه تلخ سوخته زیتون سایه‌گستر من
چه مانده از پسرت -آن همیشه بازیگوش-؟
مرا ببخش و حلالم کن ای صنوبر من!
مرا بس است همین نیم جانِ خیره به تو
مرا بس است همین روزیِ مقدّر من
تو سر نداری و من، دست… عصر دلگیری است
تو را چگونه بغل گیرم آه مادر من...
انتهای پیام