حضرت معصومه(س) در اول ذی‌القعده سال 173 هجری قمری، در شهر مدینه منوره، در بیت امامت و ولایت، دیده به جهان گشود، پدری چون امام موسی کاظم(ع)، باب‌الحوائج، که زندان‌های هارون‌الرشید را به عبادتگاه تبدیل کرد و مادری چون نجمه خاتون(س)، بانویی فاضله و راوی حدیث که تربیت فرزندانی چون امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) را بر عهده داشت، زمینه‌ساز پرورش شخصیتی بی‌نظیر شدند. نسب شریف ایشان که به پیامبر اکرم (ص) می‌رسد، گویای اصالت و طهارت این خاندان است. دوران کودکی حضرت معصومه(س) در فضایی آکنده از معنویت، علم و فضیلت سپری شد و ایشان از محضر پدر بزرگوارشان و برادر گرامی‌شان، امام رضا(ع) بهره‌های فراوانی در زمینه علوم اسلامی بردند.
القاب حضرت معصومه(س) همچون معصومه، کریمه اهل‌بیت، عالمه، محدثه و طاهره، هر کدام نمادی از ویژگی‌های برجسته شخصیتی ایشان هستند. لقب «معصومه» که از سوی امام رضا(ع) به ایشان اعطا شده، نشان‌دهنده عصمت و طهارت روحی ایشان است. «کریمه اهل‌بیت» نیز بیانگر کرامات و برکاتی است که از طریق توسل به ایشان به مؤمنان می‌رسد. «عالمه» و «محدثه» نیز گویای تسلط ایشان بر علوم اسلامی و روایت احادیث استT اما ورای این القاب، شخصیت حضرت معصومه(س) تجلی صفات الهی بود. ایشان مظهر صبر، استقامت، ایمان، ایثار و فداکاری بودند و در تمام مراحل زندگی، رضایت خداوند را بر هر چیز دیگری مقدم می‌داشتند.
هجرت حضرت معصومه(س) به ایران در سال 201 هجری قمری، یکی از مهم‌ترین رویدادهای زندگی ایشان است و پس از آنکه مأمون عباسی، امام رضا(ع) را به اجبار به خراسان تبعید کرد، حضرت معصومه(س) به شوق دیدار برادر و تجدید پیمان با امامت، عزم سفر به ایران کرد. این سفر، سفری پر از رنج و مشقت بود. در شهر ساوه، کاروانی که ایشان را همراهی می‌کرد، مورد حمله دشمنان اهل بیت(ع) قرار گرفت و بسیاری از همراهان به شهادت رسیدند. حضرت معصومه(س) نیز در این واقعه بیمار شدند و دیگر توان ادامه سفر را نداشتند، ایشان به شهر قم هدایت شدند و در آنجا مورد استقبال گرم شیعیان قرار گرفتند.
اقامت 17 روزه حضرت معصومه(س) در قم، گرچه کوتاه بود، اما تاثیرات عمیقی بر این شهر گذاشت. حضور ایشان سبب شد تا قم به تدریج به یکی از مهم‌ترین مراکز علمی و فرهنگی تشیع تبدیل شود و بسیاری از علمای بزرگ شیعه، از قم برخاسته‌اند و حوزه علمیه قم، امروزه یکی از معتبرترین حوزه‌های علمیه جهان اسلام است. حضرت معصومه(س) با حضور خود در قم، این شهر را به میعادگاه عاشقان اهل‌بیت(ع) و پایگاهی برای نشر معارف اسلامی تبدیل کردند.
مرقد مطهر حضرت معصومه(س) در قم، همواره مورد توجه و زیارت شیعیان بوده است، این مکان مقدس، ملجأ درماندگان، پناهگاه بی‌پناهان و دریچه‌ای به سوی بهشت است. بر اساس روایات معتبر، زیارت ایشان فضیلت بسیاری دارد و موجب آمرزش گناهان و ورود به بهشت می‌شود. امام صادق(ع) فرمودند: «بهشت، پاداش زیارت‌کننده فاطمه معصومه(س) است». حدیث مشهور امام رضا(ع) که فرمودند: «مَنْ زَارَ الْمَعْصُومَةَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنِی» (هر کس معصومه را در قم زیارت کند، مانند آن است که مرا زیارت کرده است)، بیانگر جایگاه رفیع ایشان در نزد ائمه اطهار (ع) است.
در طول تاریخ، گزارش‌های متعددی از کرامات و برآورده شدن حاجات به واسطه توسل به حضرت معصومه(س) نقل شده است. این کرامات، بیانگر جایگاه ویژه ایشان در نزد خداوند متعال و قدرت شفاعت ایشان در روز قیامت است. بسیاری از زائران حرم مطهر حضرت معصومه(س)، با دلی شکسته و امیدی سرشار به درگاه ایشان متوسل می‌شوند و حاجات خود را از ایشان می‌خواهند.
زندگینامه حضرت معصومه (س) سرشار از درس‌های آموزنده برای زندگی است. ایشان به ما می‌آموزند که چگونه می‌توان با ایمان، صبر، استقامت و فداکاری، به مقام قرب الهی رسید. سیره عملی ایشان، الگویی کامل برای زنان و مردان مسلمان است. وفاداری به ولایت، عشق به اهل‌بیت(ع)، تلاش برای کسب علم و معرفت، کمک به نیازمندان، احترام به بزرگترها و مهربانی با کوچکترها، از جمله ویژگی‌های برجسته شخصیتی ایشان بود که باید در زندگی خود به کار گیریم.
حضرت فاطمه معصومه(س)، ستاره‌ای در آسمان تشیع است که نورش همواره درخشنده است. نام و یاد ایشان در قلب‌های شیعیان جاودانه است و مرقد مطهر ایشان، همواره مأمن و پناهگاه عاشقان اهل‌بیت(ع) خواهد بود. با مطالعه زندگینامه ایشان و عمل به سیره عملی آن حضرت می‌توانیم گامی در جهت تقرب به خداوند و رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی برداریم و امیدواریم که خداوند متعال، توفیق زیارت و شفاعت ایشان را در دنیا و آخرت نصیب همه ما بگرداند.
رضا ملازاده یامچی، پژوهشگر دینی
انتهای پیام