«برادرانى که در زمینه قرآن فعالیت می‌کنند، در عمل هم کونوا دُعاةَ النّاسِ بِغَیرِ اَلسِنَتِکُم [باشند]؛ نشان بدهند که از لحاظ پا‌یبندى به مقررات دینى، به ضوابط دینى جزو افراد برجسته هستند؛ این را نشان بدهند تا تأثیر قرآن در عمل آنها خودش را نشان بدهد: در ممشاى عمومى، در سلوک، در بواطن، در ظواهر؛ ظواهر، ظواهر اسلامى؛ کیفیت برخورد، کیفیت اسلامى؛ اینها را مراعات بکنند.
اَلّذینَ اِذا ذُکِرَ اللهُ وَجِلَت قُلوبُهُم وَ اِذا تُلِیَت عَلَیهِم ءایتُهُ زادَتهُم ایمانا؛ یک نشانى از این خصوصیات را برادرانى که با قرآن بیشتر مأنوس هستند، نشان بدهند. آنچه شما انجام می‌دهید - که امروز بحمدالله نشانه قرآنى، یک نشانه پرافتخارى است - براى جوان‌ها و براى نوجوان‌ها و براى مستمعین شما می‌تواند یک الگویى باشد؛ از شما یاد بگیرند. سعى کنید چیزهایى را از شما یاد بگیرند که موجب نزدیکى آنها به خدا باشد.»