صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۴۲۹۰۴۰۲
تاریخ انتشار : ۰۵ تير ۱۴۰۴ - ۰۹:۴۰
نگاه قرآن به تاریخ یهود/ ۲

یک استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه در سراسر قرآن، از سرنوشت، اخلاق و گذشته تاریک یهودیان سخن به میان آمده است، گفت: باید باور کنیم با رژیمی می‌جنگیم که خداوند با آن‌ می‌جنگد؛ پس نبرد ما فی‌سبیل‌الله است و هر کس در این راه کشته شود، شهید محسوب می‌شود.

در پی حمله رژیم سفاک صهیونیستی به خاک وطن‌مان، ایران و پاسخـگویی و ایستادگی ما در جریان عملیات وعده صادق ۳، پرسش‌هایی برای بعضی از اذهان ایجاد شد، مبنی بر اینکه نهایت این رویارویی چگونه خواهد بود؟ آیا در قرآن پیش‌بینی و مطلب ویژه‌ای در این‌باره ذکر شده است؟ نگاه قرآن به تاریخ یهود چیست؟ در طول تاریخ، سنگ بنای صهیونیسم همواره بر ادعای سلطه و تسلط بر جهان گذاشته شده است و آنان خود را نژاد برتر می‌خوانند، منشأ این اندیشه از کجاست؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها، خبرنگار ایکنا از اصفهان با سیدرضا واجدی، استاد حوزه و دانشگاه و مدرس قرآن گفت‌وگو کرده است. آنچه در شماره نخست این گفت‌وگو تقدیم نگاه خوانندگان شد، مطالبی درباره حسادت، کینه و غیض یهود نسبت به مؤمنان و منطق مذاکره با آنان از منظر قرآن بود. در شماره پیش رو، مطالب بیشتری راجع به خوی فتنه‌گری، دین‌فروشی علمای یهود، میزان دشمنی آنان نسبت به مؤمنان و سرنوشت‌شان می‌خوانیم.

ایکنا ـ در شماره گذشته به بخشی از ویژگی‌های قوم یهود نسبت به مؤمنان اشاره کردید. آیا آیه‌ای در قرآن وجود دارد که از میزان دشمنی آنان به مؤمنان پرده بردارد؟

بله. قرآن می‌فرماید آنان شدیدترین دشمن نسبت به مؤمنان هستند. در آیه ۸۲ سوره مائده می‌خوانیم: «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا؛ یقیناً سرسخت‌ترین مردم را در کینه و دشمنی نسبت به مؤمنان، یهودیان و مشرکان خواهی یافت.»


بیشتر بخوانید:


با توجه به این مسائل، لازم است عده‌ای از ساده‌لوحی دست بردارند و فکر نکنند که نباید با آن‌ها درگیر شویم؛ البته که ما با آنان درگیر نشویم هم آن‌ها می‌شوند، چنانکه ما با آنان در حال مذاکره بودیم. برخی وقتی می‌خواهند راجع به قضایای اخیر سخن بگویند، می‌گویند: «در این حوادث اخیر، در این بحران فعلی و...» چرا این‌گونه بیان می‌شود؟ باید صراحت داشته باشیم و بگوییم: «در این تجاوز آشکار.» نباید بی‌طرف بود.

ایکنا ـ درباره دیگر ویژگی‌های قوم یهود توضیح دهید. 

به‌شدت گوساله‌پرست و خرافه‌پرست هستند. در آیه ۹۳ سوره بقره می‌خوانیم: «وَأُشْرِبُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْعِجْلَ بِكُفْرِهِمْ...؛ و به سبب کفرشان، دوستی گوساله با دل‌هایشان درآمیخت.» جالب است که وقتی از دریا خارج می‌شوند و نعمت‌های الهی و معجزه حضرت موسی(ع) را می‌بینند، در همان مسیر، عده‌ای به دنبال بت‌پرستی هستند و به حضرت موسی(ع) می‌گویند: «قَالُوا يَا مُوسَى اجْعَلْ لَنَا إِلَهًا كَمَا لَهُمْ آلِهَةٌ...؛ گفتند: ای موسی! همان‌گونه که برای آنان معبودانی است، تو هم برای ما معبودی قرار بده.» (اعراف/ ۱۳۸) یا وقتی حضرت موسی(ع) به کوه طور رفت و ۱۰ شب به حضورش اضافه شد، قومش به گوساله‌پرستی برگشتند. 

بهانه‌گیر و فتنه‌گر هستند. وقتی خداوند به آن‌ها دستور داد که گاوی بکشند تا قاتل مقتول پیدا و فتنه در بنی‌اسرائیل کم شود، بارها بهانه‌گیری کردند و از رنگ، جنسیت، پیری یا جوانی و... آن گاو می‌پرسیدند. هر چند خدواند به همه پرسش‌ها پاسخ داد، با این حال در آخر آیه می‌فرماید آنان نمی‌خواستند آن گاو را بکشند و تعبیر «بهانه‌های بنی‌اسرائیلی» به همین موضوع برمی‌گردد. (بقره/ ۶۷ تا ۷۱) آن‌ها نمی‌خواستند آتش فتنه خاموش شود و همه فتنه‌ها حتی آنچه در سقیفه رقم خورد، زیر سر یهودیان بود.

در حالی که برکات بسیاری از سوی خداوند به این قوم داده شده است، اما بسیار ناسپاس و اهل کفران نعمت هستند. ۴۰ سال در بیابان‌ها به این دلیل که خلاف کرده بودند و جهاد نکردند، سرگردان شدند؛ سپس خداوند برای آنان «مَنّ» و «سَلویٰ»، یعنی «عسل کوهستانی» و «مرغ بریان» می‌فرستد. آنان به خدا می‌گویند که ما یک غذا نمی‌خواهیم.

در آیه ۶۱ سوره بقره می‌خوانیم: «وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَى لَنْ نَصْبِرَ عَلَى طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ؛ و یاد کنید هنگامی که گفتید: ای موسی! ما هرگز بر یک نوع غذا صبر نمی‌کنیم، پس از پروردگارت بخواه تا از آنچه زمین می‌رویاند، از سبزی و خیار و سیر و عدس و پیازش را برای ما آماده کند. موسی گفت: آیا شما به جای غذای بهتر، غذای پست‌تر را می‌خواهید؟ اکنون که چنین درخواست ناروایی دارید، به شهری فرود آیید که آنچه خواستید، برای شما آماده است و داغ خواری و بیچارگی و نیاز بر آنان زده شد و سزاوار خشم خدا شدند؛ این خواری و خشم به سبب آن بود که آنان همواره به آیات خدا کفر می‌ورزیدند و پیامبران را به ناحق می‌کشتند؛ این کفرورزی و کشتن پیامبران به علت آن بود که از فرمان من سرپیچی کردند و پیوسته از حدود حق تجاوز می‌کردند.»

به دستورات حضرت موسی(ع) گوش نمی‌دادند و وقتی حضرت آنان را به جنگ فرامی‌خواند، می‌گفتند: «...فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ؛ پس تو و پروردگارت بروید، با آنان بجنگید که ما تا پایان کار در همین‌جا نشسته‌ایم.» (مائده/ ۲۴) این سخن‌شان را با زمانی که می‌گویند ما اهل بهشتیم، مقایسه کنید و ببینید که چقدر پرادعا هستند. قرآن می‌فرماید آنان بارها نقض عهد و پیمان کردند و به هیچ‌کدام از وعده‌هایشان جامه عمل نپوشاندند.

به‌شدت اهل رشوه هستند. علمای‌شان، دین‌فروش و دارای افکار انحرافی هستند و می‌گویند: «... إِنَّ اللَّهَ فَقِيرٌ وَنَحْنُ أَغْنِيَاءُ...؛ خدا نیازمند است و ما بی‌نیازیم» و در ادامه آیه هم آمده است: «وَقَتْلَهُمُ الْأَنْبِيَاءَ بِغَيْرِ حَقٍّ...؛ و نیز کشتن پیامبران را از روی ستم در پرونده اعمال‌شان می‌نویسیم.» (آل‌عمران/ ۱۸۱) ما تعبیر می‌کنیم که اینان نسل‌کش هستند؛ اما قرآن فرموده که پیامبرکش هستند و ۴۰ پیامبر الهی را کشتند، به این دلیل که نیازی به وجود پیامبران نمی‌دیدند. قرآن کریم به‌شدت با آنان برخورد می‌کند و می‌گوید: «لعنت خداوند و لعنت هر لاعنی بر آنان باد.»

همچنین خدا را فقیر می‌دانستند. طبق آیه ۱۱ سوره حدید که خدا می‌فرماید: «مَّن ذَا ٱلَّذِي يُقرِضُ ٱللَّهَ قَرضًا حَسَنا...؛ كيست آنكه به خدا قرضى نيكو دهد؟» آنان می‌گفتند که وقتی خداوند از ما قرض می‌خواهد، یعنی ما دارا هستیم و او فقیر است.

 

مورد غضب الهی هستند و مصداق «مَغضوبٌ عَلیهِم» به‌شمار می‌روند: « وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ...؛ مُهر ذلت و بیچارگی بر پیشانی آنان زدیم.» (بقره/ ۶۱) یعنی هر جا باشند، ذلیل خواهند بود. مردم دنیا از این قوم متنفرند. هر چند از این استکبار جهانی می‌ترسند؛ ولی می‌دانند که این رژیم، آلوده و جعلی است. 

امروز، این رژیم صاحبان سرزمین را قتل‌عام می‌کند و به آنان می‌گوید که ما زمین‌های خودمان را می‌خواهیم. تاکنون ۵۰ هزار کودک و بزرگ، پیر و جوان و زن و مرد را کشته‌، بیمارستان‌ها را تخریب کرده‌، مردم را قحطی داده‌اند و حرف‌شان این است که نسل ما، نسل آقای جهان است و همه باید برده ما باشند و خداوند اینچنین خواسته است.

ایکنا ـ آیا در قرآن، مطلبی راجع به سرنوشت قوم یهود آمده است؟

به هر جای قرآن که نگاه کنید، می‌بینید خداوند سرنوشت، اخلاق و گذشته تاریک اینان را برای ما نقل می‌کند و باید باور کنیم با رژیمی می‌جنگیم که خداوند با آن‌ می‌جنگد؛ پس نبرد ما فی‌سبیل‌الله است و هر کس در این راه کشته شود، شهید محسوب می‌شود؛ بنابراین مردم ضمن پیروی از دستورات رهبری، باید از اینکه میان‌شان شکافی به‌وجود آید، بپرهیزند و همه هم‌صدا تا براندازی اسرائیل پیش بروند؛ چون خداوند اراده کرده است که این رژیم به دست ما ساقط شود.

در آیه ۵۴ سوره مائده می‌خوانیم: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ؛ ای اهل ایمان! هر کس از شما از دینش برگردد، زیانی به خدا نمی‌رساند. خدا به‌زودی گروهی می‌آورد که آنان را دوست دارد و آنان هم خدا را دوست دارند؛ در برابر مؤمنان فروتن‌اند و در برابر کافران، سرسخت و قدرتمندند. همواره در راه خدا جهاد می‌کنند و از سرزنش هیچ سرزنش‌کننده‌ای نمی‌ترسند. این فضل خداست که به هر کس بخواهد، می‌دهد و خدا بسیار عطاکننده و داناست.»

در این آیه که از آیات استبدال است، پیامبر(ص) به قوم خود فرمود که اگر شما از دین خدا دفاع نکنید، قومی خواهم آورد که این ویژگی‌ها را داشته باشد. پرسیدند که این قوم کیست؟ ایشان به سلمان اشاره کردند و فرمودند: «قوم سلمان.»

خداوند در آیه ۱۴ سوره توبه می‌فرماید: «قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَ يُخْزِهِمْ وَ يَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَ يَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ؛ با آنان بجنگید تا خدا آنان را به دست شما عذاب و رسوا کند و شما را بر آنان پیروزی دهد و سینه‌های پر سوز و غم مردم مؤمن را شفا بخشد.»

ما امروز دست پرقدرت خدا شدیم. مگر کسی می‌توانست خلاف میل آمریکا و اسرائیل عمل کند؟ اکنون کشور ما با دنیا روبه‌روست. همه داشتند موشک‌های ما را رهگیری می‌کردند؛ ولی این موشک‌ها همچنان به هدف خوردند. حضرت امام(ره) نیز فرمود: «این رژیم باید از صفحه روزگار محو شود تا ستم و فتنه‌گری تمام شود.»

ایکنا ـ و سخن پایانی.

ماه محرم را در پیش داریم. مردم عزیز ما باید این ایام را به رشادت‌های اباعبدالله‌الحسین(ع) و جهاد حسینی وصل کنند و هیئت‌ها نباید بگویند که دین از سیاست جداست. دین ما طبق آیات قرآن، سرشار از سیاست است. اسرائیل در دین ما دخالت کند و نابودی نظام ما را بخواهد، ولی ما در سیاست آن‌ها دخالت نکنیم؟ این اندیشه بسیار خطرناک است. امام(ره) فرمود: «این محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.»

نباید اجازه دهیم فریاد مظلومیت سیدالشهدا(ع) خاموش شود. همه فریاد‌ها و خروش‌های ما برگرفته از هیئت‌های مذهبی است و امسال باید بیش از هر وقت دیگری، سینه‌زنی و عزاداری‌مان را جهت سیاسی دهیم تا دشمن از عزاداری‌مان بترسد و باور کند با ملتی حسینی و علوی روبه‌روست.

زهراسادات محمدی

انتهای پیام