سُکَینه دختر امام حسین(ع) و رباب بنت امرؤ القیس از حاضران در واقعه کربلا و اسیران کربلا بود که پس از شهادت پدرش با کاروان اسیران به کوفه و شام برده شد. در واقعه کربلا سن شریفش تقریباً حدود ۱۰ ساله بودند.
اگر بخواهیم مقام و منزلت این دختر اباعبدالله‌الحسین(ع) را بدانیم باید ماجرای خواستگاری فرزند امام حسن مجتبی(ع) از دختران حضرت حسین(ع) را بازگو کنیم و جملاتی که امام در وصف حضرت سکینه(س) دخترشان بیان کردند را بررسی کنیم.
در تاریخ آمده است که حسن بن حسن فرزند امام مجتبی(ع) خدمت سیدالشهدا(ع) رسید و عرض کرد عمو جان قصد ازدواج دارم اگر ممکن است مرا به دامادی خودتان بپذیرید.
بیشتر بخوانید:
امام حسین(ع) فرمودند «من فاطمه را به تزویج شما در می‌آورم او به مادرم فاطمه شبیه‌تر است، روزها روزه می‌گیرد و شب‌ها به عبادت مشغول است و جمال ظاهری او به مادرم می‌ماند.» «واما السکینة فغالب علیها الاستغراق مع الله تعالی فلا تصلح لرجل و اما سکینه غالب حال او استغراق با خداوند متعال است.» یعنی سکینه غرق عشق و محبت خدای متعال است و حالش به گونه‌ای است که فعلاً نمی‌تواند زندگی مشترک را اداره کند و به امور زوجیت بپردازد.
این تعبیر «فغالب علیه الاستغراق مع الله تعالی» تعبیر بسیار پیچیده و عمیقی است؛ اجمالا از آن متوجه می‌شویم که حضرت سکینه(س) در آن سن و سال آغاز بلوغ و جوانی در مسائل معنوی پیشرفته و درجات عالی دارا بود و از عالم کثرت و دنیا منصرف شده و به عالم بالا توجه شدید داشت و مشغول عشق بازی با پروردگار خود بود.
به همین جهت سیدالشهدا(ع) هم در آن تعبیری که در روز عاشورا دارند به نوعی ایشان را بر دیگر دخترانشان برتری داده و لفظ «خیرة النسوان» را در مورد ایشان بکار می‌برند که گویای مقام بالای معنوی این بانوی کربلایی است.
وقتی که حضرت برای وداع آمدند و دیدند حضرت سکینه(س) اشک می‌ریزند سه بیت شعر در تاریخ از حضرت نقل شده که فرمودند «سیَطولُ بعدی یا سکینه فاعلمی / منک البکاء اذا الحمام دَهانی / لا تُحرقی قلبی بدَمعِک حسرةً / ما دامَ مِنّی الروحُ فی جُثمانی / واذا قُتلتُ فاَنتِ اولیٰ بالذی / تَاتینَهُ یا خَیرةَالنِسوان / سکینه جان بدان بعد از من گریه و اندوه تو بسیار خواهد شد قلب من را با اشک‌هایت آتش مزن تا زمانی که روح در بدن من است و من در قید حیاتم ای برگزیده زنان».
برخی از این تعبیر «خیرة النسوان» استفاده کرده‌اند که سیدالشهدا(ع) سکینه را در بین دخترانشان برتر و عالی‌تر می‌دانستند والله اعلم. به هر حال این بزرگوار با آن سن کم دارای مقام و مرتبه عرفانی بود. حضرت سیدالشهدا(ع) دو بیتی درباره محبتشان به حضرت سکینه و مادرش بی بی رباب سروده‌اند که از مقام و منزلت حضرت سکینه هم خبر می‌دهد که بدین مضمون است «همانا من منزلی را که سکینه و رباب در آن باشند دوست دارم آنها را دوست می‌دارم و اموال خودم را در راهشان صرف می‌کنم و کسی هم حق سرزنش کردن و مذمت کردن مرا ندارد.»
انتهای پیام