پویش «یک ملت، یک پرچم» اقدامی خلاقانه از وحدت و دلبستگی مردم به سرزمین است، پویشی که هنر شهری، عواطف ملی را در قالب حرکتی منسجم گرد هم آورده است. این پویش، با گردآوری امضاهای مردمی در گستره‌ای ۱۴۰۰ متری، پرچم جمهوری اسلامی ایران را نه به‌عنوان یک شیء نمادین، بلکه به‌مثابه سندی زنده از حضور مردم در صحنه به تصویر می‌کشد؛ سندی که تار و پود آن را مشارکت، باور و اراده ملی شکل داده است.
در این پویش گسترده، چهارده سازه مکانیزه و نورپردازی‌شده در مناطق مختلف پایتخت نصب شده است. هر سازه دارای یک طومار پارچه‌ای ۱۰۰ متری است که در ابتدا بی‌رنگ و سفید است؛ اما با امضای مردم در سه رنگ سبز، سفید و قرمز، به تدریج به پیکر پرچم ایران بدل می‌شود. این امضاها نه‌فقط نام و نشان اشخاص، بلکه گواهی است بر حضور ملتی در صحنه، در زمانی که نمادهای هویتی، بار دیگر از دل جامعه برخاسته‌است.
سازه‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که پس از هر بخش امضا شده، مکانیزم حرکتی فعال شده و بخش جدیدی از پارچه گشوده می‌شود. این طراحی هوشمند ضمن ساماندهی روند امضاها، امکان شکل‌گیری دقیق و هماهنگ طرح پرچم را فراهم می‌کند. پخش سرود ملی و نغمه‌های آیینی محرم از این سازه‌ها، ترکیبی حسی و عاطفی از وطن‌دوستی و دین‌باوری را به فضا می‌بخشد و حضور مردم را به تجربه‌ای متفاوت بدل می‌سازد.
اوج این پویش، در پایان مسیر امضاکنندگان رقم خواهد خورد؛ جایی که ۱۴ طومار ۱۰۰ متری با گردآوری از نقاط مختلف شهر، به یک پرچم واحد به طول ۱۴۰۰ متر تبدیل می‌شوند و این پرچم بزرگ با طراحی خاص بر دایره پیرامونی میدان آزادی نصب خواهد شد.
میدانی که همواره نماد استقلال، هویت و آزادی ایرانیان بوده، این‌بار میزبان پرچمی خواهد شد که نه با دستگاه چاپ، بلکه با دست مردم خلق شده است. تحقق پرچم ۱۴۰۰ متری با امضای مردم ایران، می‌تواند رکورد جدیدی را در کتاب گینس به ثبت برساند و پیام وحدت ملی ایرانیان را به گوش جهانیان برساند.
این طرح در قالب پویش «یک ملت، یک پرچم» صرفاً یک پروژه فرهنگی یا تبلیغاتی نیست؛ جلوه‌ای از همدلی عمومی، یک رزمایش نرم برای تقویت سرمایه اجتماعی و روایتی از بازسازی هویت در بستر فضاهای شهری است. این طرح با بهره‌گیری از ظرفیت‌های هنری، فنی و عاطفی نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با خلق نمادهای تازه روح جمعی جامعه را در مسیر عزت ملی به حرکت درآورد.
انتهای پیام