شبیه‌خوانی هرچند در ایران بی‌سابقه نبود، امّا ظهور اولین تعزیه‌ها و سبز و قرمز شدن مردم عادی در لباس شمر و حُر و امام، تجربه جدیدی از هنر مردمی را در ایران ثبت کرد. تعزیه نه مثل تئاترهای حرفه‌ای بود و نه مثل مجالس عزای سنتی، پس چه چیزی جای آن را در میان آئین‌های مردمی باز کرد؟ مرکز رسانه‌ای هدی در این قسمت از مجموعه «علامات» به بررسی پیشینه لباس تعزیه و همراهی مردم در زنده کردن این هنر اصیل، می‌پردازد.