در مبحث بیست‌وهشتم «پرواز تا ملکوت» به معرفی و فداکاری چند تن از مشهورترین شهیدان پیش از ظهر عاشورا از زبان راوی می‌پردازد که مشروح آن را می‌خوانیم و می‌شنویم.
نخست، ابوشَعثاء کِندی (یزید بن زیاد) معرفی می‌شود؛ مردی که ابتدا در سپاه دشمن بود، اما پس از شنیدن سخنان امام حسین(ع) و دیدن رفتار کوفیان، به امام(ع) پیوست. او تیراندازی ماهر بود و هنگامی که تیرهایش تمام شد، به دشمن حمله کرد و شجاعانه به شهادت رسید. او در میدان رجز خواند و بر وفاداری خود نسبت به امام(ع) تأکید کرد.
مسلم بن عوسجه نیز از اصحاب پیامبر(ص)، مردی پارسا و وفادار بود که در کوفه از یاران مسلم بن عقیل به‌شمار می‌رفت. او در نبرد عاشورا، با حمله فرمانده جناح چپ دشمن به زمین افتاد؛ امام(ع) بر بالینش حاضر شد و بر او رحمت فرستاد و حبیب بن مظاهر نیز او را مژده بهشت داد. مسلم وفادارانه تا آخرین لحظه کنار امام(ع) بود و جان سپرد.
حر بن یزید ریاحی، مردی شریف و ابتدا از سپاه دشمن بود، اما با توبه و پشیمانی، جانب امام(ع) را گرفت و با دلیری در میدان جنگید. او در میدان اعلام کرد که آزادگی خود را، هم در دنیا و هم آخرت به یاری امام حسین(ع) ثابت می‌کند. پس از محاصره دشمن و شهادتش، امام حسین(ع) بر بالین حر خونش را پاک کرد و او را تحسین کرد که همچنان آزاد باقی مانده است.
سپس نام حبیب بن مظاهر می‌آید؛ یار نزدیک اهل بیت(ع) و حامل علوم امیرالمؤمنین(ع). او در کوفه همراه مسلم بن عوسجه برای یاری امام(ع) فعالیت می‌کرد. وقتی امام حسین(ع) به کربلا رسید، حبیب شبانه به ایشان ملحق شد و در روز عاشورا در دفاع از امام(ع) و هنگام نماز ظهر با شجاعت جنگید تا به شهادت رسید. امام(ع) برایش آرزوی سعادت کرد و شهادتش را تسلیت گفت.