وی افزود: دستیابی به سطح آمادگی فناوری (TRL) بالا، حضور در زنجیره تأمین مواد اولیه داخل کشور، کاهش هزینه‌های واردات و افزایش سودآوری اقتصادی از طریق تولید داخلی را از جمله نتایج این پروژه است.
وی ادامه داد: توسعه دانش‌فنی از طریق پژوهش و شبیه‌سازی ترکیب شیمیایی بهینه آلیاژ C65500، طراحی و بهینه‌سازی فرآیندهای تولید (ریخته‌گری، فورجینگ و عملیات حرارتی) و ایجاد زیرساخت‌های آزمایشگاهی برای تولید و آزمون این آلیاژ از جمله اهداف خرد پروژه بوده است. همچنین، ارزیابی کیفیت محصول از طریق آزمون‌های مکانیکی انجام شده است.
مسئول این پروژه همچنین افزایش کیفیت، توسعه کاربردهای صنعتی و تدوین دانش‌فنی را از دیگر اهداف مهم پروژه برشمرد و خاطرنشان کرد: این اهداف در راستای بهره‌گیری از توانمندی های داخل کشور، کاهش وابستگی به واردات و ارتقای توان رقابت‌پذیری دنبال شده‌اند.
قنبرپور در معرفی این آلیاژ گفت: آلیاژ C65500 که تحت استاندارد UNS (Unified Numbering System) شناخته می‌شود. از خانواده برنزهای سیلیسیمی با درصد بالای سیلیکون (۲.۸ تا ۳.۸ درصد وزنی) و مقادیری منگنز است. این آلیاژ که توسعه آن به دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ میلادی بازمی‌گردد، به دلیل مقاومت بالا در برابر خوردگی و استحکام مکانیکی بالا، در صنایع کاربرد گسترده دارد.
وی درباره کاربرد این آلیاژ خاص در تحقیقات و بهبود فناوری، گفت: در دهه‌های اخیر، پژوهش‌ها بر بهبود فرآیندهای تولید و خواص خانواده آلیاژهای مس متمرکز شده است. استفاده از روش‌های مانند ریخته گری به روش ESR، فورجینگ (Forging) و عملیات حرارتی متناسب، موجب بهبود یکنواختی ساختاری و افزایش مقاومت مکانیکی آلیاژهای C65500 شده است.
مسئول پروژه، افزود: اگرچه آلیاژ C65500 در سطح جهانی یکی از مواد اصلی در ساخت قطعات صنعتی به شمار می‌رود، اما در ایران به دلیل محدودیت‌های زیرساختی و نبود دانش‌فنی کامل، تاکنون امکان تولید صنعتی گسترده آن فراهم نشده بود که با تلاش‌های مستمر پژوهشگران داخلی در دهه اخیر، بومی‌سازی دانش‌فنی این آلیاژ و کاهش نیاز به واردات آن در دستور کار قرار گرفت.
انتهای پیام