مبحث سی‌‌‌ویکم «پرواز تا ملکوت» به معرفی گروهی از شهدای عصر عاشورا از غیر بنی‌هاشم می‌پردازد که مشروح آن را می‌خوانیم و می‌شنویم.
ابتدا بکر بن حی، کسی که با سپاه عمر بن سعد آمد و پس از شنیدن خطبه‌های امام حسین(ع)، توبه کرد و جانب امام(ع) را گرفت و شهید شد، معرفی می‌شود. سپس ضرغامة بن مالک، از شیعیان کوفه و یاران مسلم بن عقیل، ذکر شده که در نهایت به امام(ع) پیوست و پس از نماز ظهر عاشورا به شهادت رسید.
شهیدی دیگر، مجمع بن زیاد است که در مسیر به امام حسین(ع) ملحق شد و پس از شنیدن خبر شهادت مسلم، از امام(ع) جدا نشد تا خود شهید شد. عباد بن مهاجر نیز در یکی از منزلگاه‌های بین راه به کاروان حسینی پیوست و به شهادت رسید. وهب بن حباب کلبی، جوانی شجاع بود که با اجازه امام(ع) به میدان رفت و شجاعت کم‌نظیری نشان داد و پس از قطع شدن دستانش، همسرش برای حمایت از او وارد میدان شد. امام حسین(ع) او را به عقب فرستاد و وهب تا شهادت جنگید.
شهید بعدی، حبشی بن قیس نهمی، از نسل صحابه پیامبر(ص) بود که پیش از شدت‌گیری جنگ به امام(ع) پیوست و در کنار ایشان شهید شد. سپس زیاد بن عریب با شهامت و اخلاص خود مطرح می‌شود که گفته می‌شود با اشعار رزمی (رجز)، رشادتش را بیان داشته و پس از نبردی سخت توسط دشمن به شهادت رسید و سرش جدا شد. عقبة بن صَلت، در بین راه مکه به کربلا با کاروان امام همراه شد و تا شهادت پای امام ایستاد. قعنب بن عمرو از شیعیان بصره بود که با حجاج بن بدر سعدی به امام حسین(ع) پیوست و در زیارت ناحیه مقدسه سلام ویژه‌ای به او آمده است.
انیس بن معقل و قُرّة بن أَبی قُرّة نیز، از شجاعان جبهه امام بودند که پس از دفاع از اهل بیت و حتی پس از به خاک افکندن تعدادی از سپاه دشمن، نهایتاً به شهادت رسیدند. عبدالرحمان بن عبدالله أرحَبی و یحیی بن سلیم مازنی هم با شجاعت و ذکر رجز در میدان جنگیدند و شهید شدند. شهید دیگری به نام مُنجِحة بن سَرحان عبدی نیز با مادرش به کربلا آمده و طبق گزارش شیخ طوسی و زمخشری، عصر عاشورا به شهادت رسید.
آخرین شهید غیر بنی‌هاشم، سُوید بن عمر بود که مردی پارسا، شجاع و مقاوم به شمار می‌رفت. او بعد از مجروح شدن، با شنیدن خبر شهادت امام حسین(ع) دوباره برخاست و تا آخرین لحظه با دشمن جنگید و سرانجام شهید شد.
در پایان امام حسین(ع) با جمله‌هایی روح‌بخش، یارانش را به پایداری و امید به بهشت دعوت می‌کند و می‌فرماید: دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است، و مرگ پلی است به سوی رحمت الهی. اصحاب امام نیز در آخرین آنات، مشتاقانه به میدان می‌روند و امام برایشان دعا می‌کند و آنها را ستایش می‌کند.