مبحث سی‌‌‌ودوم «پرواز تا ملکوت» راوی به دلاوری و شهادت اهل بیت امام(ع) در روز عاشورا می‌پردازد که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم و می‌شنویم.
حضرت علی‌اکبر(ع)، فرزند بزرگ امام حسین(ع)، جوانی خوش‌سیما و با اخلاقی شبیه پیامبر(ص) هنگامی که اجازه رفتن به میدان نبرد می‌گیرد، امام حسین(ع) با چشمانی اشکبار او را بدرقه و در حقش دعا می‌کند.
حضرت علی‌اکبر(ع) چندین بار به لشکر دشمن حمله و با وجود تشنگی و خستگی، جنگاوری می‌کند. در بازگشت به خیمه، از شدت عطش و سنگینی زره گلایه می‌کند، اما پدرش او را دلگرم کرده و وعده می‌دهد که پیامبر(ص) به‌زودی او را سیراب می‌کند و انگشترش را به او می‌دهد تا برای مبارزه دوباره نیرو بگیرد.
در بازگشت به میدان، پس از مبارزه دلیرانه، دشمنان بدن ایشان را با شمشیر و نیزه پاره‌پاره می‌کنند. حضرت علی‌اکبر(ع) در واپسین لحظات با ندایی خبر از دیدار پیامبر(ص) می‌دهد و با شهادت به کاروان حسین(ع) می‌پیوندد.
امام حسین(ع) بر بالین فرزندش با تأثر فراوان حضور می‌یابد و حضرت زینب کبری(س) نیز ماتم‌زده به پیکر علی‌اکبر(ع) می‌رسد. در ادامه، پیکر ایشان به کنار خیمه آورده و خانواده عزادار می‌شوند.