مبحث سی‌‌‌وسوم «پرواز تا ملکوت» گزارش تاریخی ـ روایی از شهیدانِ دیگر بنی‌هاشم پس از علی‌اکبر(ع) در واقعه عاشورا، شامل شرح فداکاری و شهادت فرزندان خاندان عقیل، جعفر و امام حسن(ع) است که در ادامه مشروح آن را می‌خوانیم و می‌شنویم.
بعد از شهادت حضرت علی بن الحسین، علی‌اکبر(ع)، به شهادت بقیه خاندان بنی‌هاشم اشاره خواهیم کرد.
شهیدان خاندان عقیل بن ابیطالب
عبدالله بن مسلم بن عقیل، فرزند رُقیّه دختر امیرالمؤمنین(ع)، بعد از حضرت علی‌اکبر(ع) به میدان آمد و طی سه حمله متوالی تعداد زیادی از لشکر عمر‌بن‌سعد را به هلاکت رساند. در این هنگام، مردی به نام عمرو‌بن‌صُبَیح، تیری به سوی پیشانی او پرتاب کرد. عبدالله دستش را برای حفظ پیشانی بالا برد، اما تیر هم دست و هم پیشانی‌اش را شکافت. سپس عمرو بن صُبَیح نیزه‌اش را بر قلب او فرو برد و عبدالله به شهادت رسید.
هشتاد و دومین شهید روز عاشورا، محمد بن مسلم بن عقیل بود که پس از شهادت عبدالله، در حمله دسته‌جمعی بنی‌هاشم به سپاه کوفه به شهادت رسید. پیش از شهادت او، امام حسین(ع) خطاب به اهل بیت(ع) فرمودند: ای عموزادگان من! صبر پیشه کنید… بعد از امروز دیگر رنج و سختی نخواهید دید.
جعفر بن عقیل، عبدالرحمن بن عقیل و عبدالله بن عقیل نیز پس از نبردی سخت شربت شهادت نوشیدند.
محمد بن ابی‌سعید بن عقیل، نوجوانی که پس از شهادت امام حسین(ع) از خیمه‌ها بیرون آمد، با ضربت سواری دشمن به شهادت رسید.
شهیدان خاندان جعفر بن ابیطالب
عَون بن عبدالله بن جعفر، فرزند حضرت زینب کبری(س) و عبدالله بن جعفر، در عاشورا پس از مبارزاتی شدید به دست عبدالله بن قطنه به شهادت رسید. برادرش محمد بن عبدالله بن جعفر نیز، بنابر برخی نقل‌ها قبل یا بعد از شهادت عون، به میدان رفت و به شهادت رسید.
عبیدالله بن عبدالله بن جعفر و قاسم بن محمد بن جعفر نیز در راه دفاع از امام حسین(ع) شهید شدند. قاسم، داماد امام حسین(ع)، با وجود جراحات فراوان، پس از نبردی سخت با هجوم همه‌جانبه دشمن به شهادت رسید.
فرزندان امام حسن مجتبی(ع)
قاسم بن حسن، نوجوانی که به حد بلوغ نرسیده بود، با اصرار از امام حسین(ع) اجازه میدان گرفت. سیمایش چون ماه و اشکش جاری بود. او چندین نفر از لشکر دشمن را کشت، اما با ضربت شمشیر از اسب افتاد و فریاد زد: «یا عَمّاه!» امام با شتاب آمد و کنار او نشست، اما قاسم به شهادت رسید.
ابوبکر بن الحسن و عبدالله بن الحسن نیز در دفاع از امام تلاش کردند. عبدالله، نوجوانی کم‌سن، هنگام حمله بَحر بن کعب به امام حسین(ع) خود را سپر کرد و دستش قطع شد. امام او را در آغوش گرفت و دلداری داد، اما حرمله بن کاهل تیری به او زد و او به شهادت رسید.
حسن بن الحسن (حسن مُثَنّی) نیز در نبرد زخمی شد، اما به واسطه خویشاوندی مادری با اَسماء بن خارجه به کوفه منتقل شد و جان سالم به در برد.
ادامه مباحث به جلسات آینده موکول شد.