گنبدش آفتاب شب بی‌کسی‌ها و مرقدش سایه سر همه بی‌پناهی‌هاست... لحظه‌های دلتنگی و در هجوم تنهایی، آن بارگاه پُرنور و صفا و آن ضریحش که از قلب مشهدالرضا(ع)، به چشم پُراشک هر عاشق دلتنگ از دور سوسو می‌زند، تک‌ستاره دل این مردم است و «ضامن آهو»، تنها پناه این همه دل‌های رمیده و بی‌قرار...؛ یا حضرت ثامن‌الحجج(ع) ضامن دل ما هم می‌شوی...