به گزارش ایکنا به نقل از النباء، نظیر محمد عیاد، مفتی اعظم مصر و رئیس دبیرخانه عمومی مراجع و مؤسسات فتوا در سراسر جهان در سخنرانی خود در جلسه «ادیان؛ عاملی برای دستیابی به توسعه پایدار در جهان» در دومین روز از هشتمین اجلاس جهانی رهبران ادیان جهانی و سنتی که در آستانه، پایتخت قزاقستان برگزار شد، تأکید کرد که وقتی تفکر دینی بر مسائل توسعه تمرکز می‌کند، مبتنی بر یک اصل والا و یک پیام الهی است که به وضوح در کلام خداوند متعال مشهود است: «هو أنشأكم من الأرض واستعمركم فيها» امر به آبادانی زمین و نهی از فساد بخشی از پیام الهی است که پیامبران به قوم خود ابلاغ کرده‌اند.
مفتی مصر به سخنان حضرت صالح(ع) خطاب به قومش اشاره کرد: «فاذكروا آلاء الله ولا تعثوا في الأرض مفسدين» همینطور سخنان حضرت شعیب(ع) که به قومش گفت: «ولا تبخسوا الناس أشياءهم ولا تعثوا في الأرض مفسدين»، همچنین سخنان حضرت موسی(ع) که خطاب به قومش گفت: «كلوا واشربوا من رزق الله ولا تعثوا في الأرض مفسدين» و این سخنان خداوند که به همه آفریدگانش فرمود: «ولا تفسدوا في الأرض بعد إصلاحها».
وی سپس افزود: این آیات شریفه برای روشن شدن این مطلب آمده است که پیامبران (علیهم السلام) قوم خود را از همه اشکال فساد در زمین، دریا و هوا منع کردند.
مفتی مصر در ادامه تصریح کرد: تمدن اسلامی در طول اعصار ثابت کرده است که توسعه واقعی مبتنی بر ترکیبی از دانش، علم، ارزش‌های دینی و اخلاقی است. شهرهای بزرگی مانند سمرقند، بخارا، بغداد، دمشق و قاهره شکوفا شدند، جایی که اقتصاد با فرهنگ و روح با دانش درآمیخت. این تمدن‌ها در شکل‌گیری میراث مشترک بشری که وجدان انسانی را غنی می‌کند، نقش داشتند.
وی افزود: هرگونه پیشرفت مادی یا علمی که مبتنی بر معیارهای اخلاقی و معنوی نباشد، ناگزیر به ابزاری برای تخریب و فساد تبدیل می‌شود، در حالی که توسعه مرتبط با ارزش‌ها، مردم را در مرکز فرآیند توسعه قرار می‌دهد و برای همه نسل‌ها خیر به ارمغان می‌آورد.
مفتی مصر با استناد به آیه «يا أيها الناس إنا خلقناكم من ذكر وأنثى وجعلناكم شعوبا وقبائل لتعارفوا إن أكرمكم عند الله أتقاكم» تأکید کرد که ارزش‌های همزیستی و گفت‌وگو، پایه و اساس توسعه اجتماعی و صلح پایدار هستند.
وی توضیح داد که قرآن کریم تفاوت بین مردم و فرهنگ‌ها را دلیلی برای درگیری قرار نداده، بلکه آن را فرصتی برای همکاری و هماهنگی دانسته است.
مفتی مصر همچنین تأکید کرد که گفت‌وگو یک گزینه مکمل نیست، بلکه یک ضرورت حیاتی در جهانی است که به طور فزاینده‌ای به هم پیوسته است. تمدن‌های بشری تنها از طریق توانایی گفت‌وگو و تبادل دانش، با انتقال ایده‌ها، زبان‌ها، هنرها و ادیان، و شکوفایی مراکز اصلی تمدن، با ترکیب روح، فرهنگ و شهرنشینی، به شکل‌گیری میراث مشترک بشری کمک کرده‌اند.
انتهای پیام