در این پویش شهروندان با اهدای یک شاخه گل به پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها، پیام محبت و همدلی را به کسانی که چشم‌انتظار لبخند و توجه جامعه هستند منتقل می‌کنند.
این پویش، حرکتی اجتماعی ـ فرهنگی با محوریت تکریم و تجلیل از سالمندان است؛ سالمندانی که سال‌ها تجربه، عشق و تلاش خود را برای خانواده و جامعه صرف کرده‌اند و امروز سزاوار احترام، توجه و پاسداشت هستند. در این مسیر، توجه ویژه به سالمندان تنها، گمنام، کم‌برخوردار و فراموش‌شده جایگاهی خاص دارد؛ کسانی که شاید کمتر دیده می‌شوند یا امکان بهره‌مندی از حمایت‌های اجتماعی و خانوادگی برایشان فراهم نبوده است.
ارتقای جایگاه والا و شایسته سالمندان در جامعه و تثبیت فرهنگ احترام به بزرگان؛ رفع شکاف بین‌نسلی از طریق تقویت ارتباط میان جوانان، خانواده‌ها و نسل‌های پیشین؛ نهادینه‌سازی کرامت سالمندی به عنوان یک ارزش فرهنگی و اجتماعی پایدار؛ تقویت حساسیت اجتماعی نسبت به مسائل و نیازهای سالمندان، به‌ویژه سالمندان تنها و کم‌برخوردار و جلب مشارکت عمومی و بین‌بخشی برای توسعه فرهنگ حمایت و همراهی با سالمندان از اهداف این پویش است.
پویش رز مهربانی نمادی ساده و صمیمی دارد؛ اهدای یک شاخه گل به سالمندی در خانواده، محله، سازمان یا محیط اجتماعی. این عمل هر چند کوچک، حامل پیام بزرگی است: یادآوری کرامت انسانی، احترام متقابل و قدردانی از نسلی که سرمایه‌های فرهنگی و اجتماعی کشور را شکل داده است.
این حرکت، نه تنها یک اقدام نمادین، بلکه فرصتی برای گسترش همدلی اجتماعی و ایجاد موجی از توجه و محبت در سراسر جامعه است. مشارکت مردم، مسئولان، سازمان‌ها و نهادهای مختلف در اجرای این پویش می‌تواند سرآغازی برای شکل‌گیری فرهنگ پایدار دوستدار سالمند در کشور باشد.
انتهای پیام