امیرالمؤمنین علی(ع) در خطبه ۲۳۱ نهجالبلاغه میفرمایند: «فَصَدَعَ بِمَا أُمِرَ بِهِ وَ بَلَّغَ رِسَالاتِ رَبِّهِ؛ فَلَمَّ اللَّهُ بِهِ الصَّدْعَ وَ رَتَقَ بِهِ الْفَتْقَ وَ أَلَّفَ بِهِ الشَّمْلَ بَیْنَ ذَوِی الْأَرْحَامِ، بَعْدَ الْعَدَاوَةِ الْوَاغِرَةِ فِی الصُّدُورِ وَ الضَّغَائِنِ الْقَادِحَةِ فِی الْقُلُوبِ؛ پیامبر آنچه را به آن مأمور بود آشکار ساخت و رسالتهاى پروردگارش را ابلاغ کرد؛ خداوند به وسیله او شکافهاى اختلاف را به هم پیوست و فاصلهها را از میان برداشت، و در میان خویشاوندان الفت برقرار کرد، پس از آنکه آتش سوزان دشمنى در سینهها انباشته و شعله کینه از دلها زبانه مىکشید.»
این سخن نشان میدهد که وحدت و همدلی مردم، میراث مستقیم نبوت است؛ وحدتی که تنها با تلاش پیامبر و رهنمودهای الهی او ممکن شد و اکنون به عنوان الگویی پایدار برای امت اسلامی باقی مانده است. ازاینرو، هر تلاشی برای ایجاد وحدت و همدلی، رفع کینهها و پیوند دلها، در حقیقت ادامه راه نبوت و عاملی برای بقای امت، پیشرفت اجتماعی و استحکام اخلاقی جامعه به شمار میآید.
انتهای پیام