به گزارش ایکنا به نقل از آناتولی، محمود درویش، شاعر فقید فلسطینی فرزند روستای البروة در شمال فلسطین، با گندم شعر می‌آفرید. او در یکی از اشعارش می‌گوید: «ما عاشق گل رز هستیم، اما گندم را بیشتر دوست داریم. ما عاشق بوی گل رز هستیم، اما خوشه‌های گندم پاک‌ترند. من گردن خوشه‌های گندم را در دست می‌گیرم، گویی خنجری را در آغوش گرفته‌ام.» در مورد حسام عدوان، هنرمند فلسطینی، اما او از گندم نقاشی می‌بافد، ساقه‌ها و خوشه‌های گندم او در این آثار هنری می‌درخشند و در نوع دیگری از هنر، «آرمان» هنرمند را مجسم می‌کنند.
عدوان در خانه‌اش در رفح، جنوب نوار غزه، از یکی از اتاق‌های خود به عنوان کارگاهی برای نقاشی‌هایش استفاده می‌کند که دیوارها را تزئین و پر کرده است.
روی یک میز کوچک، او شروع به چیدن ساقه‌های گندم داخل حروف یک آیه قرآن می‌کند که با دست روی یک تکه مقوای سفید نوشته شده، این اثر به سرعت به یک نقاشی طلایی زیبا تبدیل می‌شود.
در نگاه اول، به نظر می‌رسد که این نقاشی با دستگاه‌های مدرن کشیده شده است، اما وقتی نزدیک‌تر می‌شوید و آن را از نزدیک بررسی می‌کنید، به مهارت دست هنرمند در چیدمان و سازماندهی ساقه‌های گندم به زیباترین شکل ممکن پی می‌برید.
حسام ساعت‌های طولانی را صرف جابه‌جایی بین نقاشی‌هایش می‌کند که با کاه گندم چیده شده‌اند، برخی از این نقاشی‌ها شامل آیات قرآنی نوشته شده با خوشنویسی عربی، مدل‌های مختلفی از طبیعت و چهره‌های مشهور هستند.
حسام عدوان اهمیتی به خستگی‌ای که در آن ساعات به او دست می‌دهد نمی‌دهد، به خصوص که عشقش به این هنر را از سنین پایین شروع کرده است. او می‌گوید: «تجربه من در طراحی با کاه و خوشه‌های گندم از سنین پایین شروع شد. من چند نقاشی در یک چارچوب محدود تولید کردم، اما حالا هر چیزی را که دوست داشته باشم می‌سازم.»
این هنرمند فلسطینی معتقد است که این نوع هنر «چیز جدیدی است که همه آرزویش را دارند زیرا جنبه خلاقانه و زیبایی‌شناختی را برجسته می‌کند» و خاطرنشان می‌کند که این هنر همچنین «هنری نادر است و یافتن کسی که آن را به شیوه‌ای صحیح و بی‌نقص فرا گیرد، دشوار است».
حسام خاطرنشان کرد: طراحی با کاه گندم آسان نیست. برای تسلط بر آن به تلاش زیاد، تمرین مداوم و سال‌ها تجربه نیاز است.
حسام برای درک روش خود در این هنر، یک تکه کاغذ برمی‌دارد و هر چه را در ذهنش است با مداد روی آن می‌کشد. سپس ساقه و خوشه‌ها را که قبلاً با آب تخمیر شده‌اند، روی خطوطی که روی تخته‌اش کشیده شده قرار می‌دهد. او با استفاده از قیچی و یک تیغه تیز شروع به برش دقیق می‌کند. سپس چسب را روی کاغذ می‌مالد و بعد کاه گندم را می‌چسباند. او همچنین می‌تواند آن را به دلخواه رنگ‌آمیزی کند.
او می‌گوید: با وجود اشتیاق فراوان برای فراهم کردن بستری برای هر فرد بااستعداد جهت دنبال کردن ایده‌هایش در این زمینه، از بی‌توجهی قابل توجه نهادهای رسمی نسبت به همه هنرمندان شکایت دارد، هرچند معتقد است «هنر، بخش مهمی از بیان آرمان فلسطین» را نشان می‌دهد.
او اضافه می‌کند: «هر خوشه گندمی که از مرز غزه می‌چینم، مظهر آرمان من است»، به خصوص که «من فقط در روزی که کشاورزان گندم را از مرزهای فلسطین اشغالی برداشت می‌کنند و مصادف با 30 مه هر سال است، کاه دریافت می‌کنم.»
حسام عدوان علاوه بر اینکه این هنر را به عنوان سرگرمی انجام می‌دهد و از طریق آن فرصتی برای سرگرمی و آزاد کردن خلاقیت و انرژی خود در بحبوحه محاصره اسرائیل و جنگ خانمان‌سوز از آن به عنوان «منبع امرار معاش» خود و خانواده پنج نفره‌اش در رفح نیز استفاده می‌کند.
انتهای پیام