وی افزود: اگر ازدواج را وسیله بدانیم، سه تأثیر مهم در زندگی دارد؛ اول اینکه در انتخاب همسر، دقت و تعهد بیشتری خواهیم داشت. البته برای کسانی که انتخاب خود را انجام داده‌اند، این مرحله گذشته؛ اما فهم درست از معنای ازدواج همچنان ضروری است.
این استاد حوزه و دانشگاه اضافه کرد: دوم اینکه، درگیر تجملات و تشریفات نمی‌شویم. مهم، با هم بودن و آرامش‌داشتن است. نوع تالار، قیمت لباس یا مدل ماشین عروس اهمیت چندانی ندارد، چراکه اصل ماجرا، زندگی مشترک است، نه نمایش ظاهری آن. اگر ازدواج را هدف ندانیم، در مواجهه با نقص‌ها و کاستی‌های همسرمان کمتر دچار تلاطم می‌شویم. ممکن است همسر ما ویژگی‌هایی داشته باشد که انتظارش را نداشتیم، مانند زودرنجی، وسواس، سخت‌گیری یا حساسیت بیش از حد؛ اما به جای سرزنش، باید همراهش باشیم و به رشد هم کمک کنیم. تغییر با محبت و آرامش اتفاق می‌افتد.
وی گفت: قرآن می‌فرماید: «وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً»، به این معنا که در میان شما دوستی و مهربانی قرار داد. این آیه فقط خطاب به مردان نیست، بلکه زن و مرد، هر دو باید مایه آرامش یکدیگر باشند. زن با مهربانی و رفتار آرام خود و مرد با وقار، متانت و مردانگی باید به همسرش آرامش دهد. وقتی رابطه به آرامش و محبت برسد، خانه به پناهگاه تبدیل می‌شود. زن و مرد می‌خواهند زودتر به خانه بازگردند، نه اینکه از آن فرار کنند. این آرامش با رفتار و گفتار، نوع نگاه، لحن صدا، رنگ لباس، چیدمان خانه و حتی لبخندهای کوچک روزمره ساخته می‌شود.
گرجی تصریح کرد: صرف داشتن محبت در دل کافی نیست و باید ابراز شود. محبت ناگفته در حد احساس باقی می‌ماند؛ اما وقتی گفته شود، به «مودت» تبدیل می‌شود. باید به همسرمان بگوییم دوستت دارم، به زبان بیاوریم، تشکر کنیم و از خوبی‌هایش بگوییم. محبت اجباری نیست و عشق با زور به‌وجود نمی‌آید. هر کس باید با رفتار درست و گفتار محترمانه، عشق را در دل دیگری زنده نگه دارد. گاهی جمله‌ای تند می‌تواند تمام محبت را از بین ببرد.
زهراسادات مرتضوی
انتهای پیام