وی افزود: یک نوع علم اجمالی برای همه ما حاصل می‌شود که نسبت به حضرت زهرا(س) باید توجه ویژه، عرض ارادت خاص و انجام وظیفه‌ای ویژه داشته باشیم. در این ایام نیز لازم است قدم نخست را در شناخت حضرت زهرا(س) برداریم. منابع معتبر شیعه و حتی منابع غیرشیعه، آیات و روایات فراوانی در شأن آن حضرت نقل کرده‌اند که همگی بر عظمت ایشان دلالت دارد.
میرشفیعی با بیان اینکه اولیای الهی در برابر حضرت زهرا(س) نهایت ادب و احترام را داشته‌اند، گفت: ما باید به پیروی از آنان نسبت به حضرت زهرا(س) توجه و توسل بیشتری داشته باشیم و این امر سراسر به نفع ما خواهد بود. ماجرای شهادت حضرت زهرا(س) و زندگینامه ایشان یکی از مهم‌ترین ارکان دین و مذهب ما را روشن و محکم می‌سازد و یقین ما را به مرام و مکتبمان استوارتر می‌کند.
وی ادامه داد: وجود مقدس حضرت زهرا(س) از سوی خداوند متعال و پیامبر اکرم(ص) به‌عنوان ملاک رضایت الهی معرفی شده است. پیامبر اکرم(ص) در بیانی فرمودند: «ای فاطمه، به خدا قسم، پروردگار و حتی ملائکه از کسی راضی نمی‌شوند مگر آنکه تو از او راضی باشی.»
این استاد حوزه علمیه با اشاره به حدیثی دیگر که در منابع شیعه و اهل سنت نقل شده است، گفت: پیامبر اکرم(ص) روزی در حالیکه دست حضرت زهرا(س) در دستشان بود، در میان جمعیت حاضر شدند و فرمودند: «هر کس او را می‌شناسد که می‌شناسد و هرکس نمی‌شناسد بداند که او فاطمه دختر محمد است»، سپس در ادامه فرمودند: «فاطمه پاره‌ای از وجود من و قلب من است.»
وی تصریح کرد: در قرآن بیش از هزار و ۳۶۵ آیه درباره عظمت پیامبر اکرم(ص) آمده است اما متأسفانه بسیاری از مسلمانان معرفت لازم نسبت به ساحت مقدس ایشان را ندارند. اگر مسلمانان صدر اسلام تنها یک آیه «وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى؛ و از سر هوس سخن نمى گويد»(سوره نجم/آیه 3) را باور کرده بودند، یک کلام پیامبر(ص) برای هدایت همه کافی بود.
میرشفیعی با اشاره به جایگاه بی‌بدیل حضرت زهرا(س) اظهار کرد: پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «فاطمه روح من است، همان روحی که میان دو پهلویم قرار دارد». این بیان نشان می‌دهد که حضرت زهرا(س) نه به منزله روح پیامبر، بلکه عین روح رسول خدا هستند.
استاد حوزه علمیه تصریح کرد: پیامبر اکرم(ص) پس از این مقدمات فرمودند: «هرکس فاطمه را بیازارد، مرا آزرده و هرکس مرا بیازارد، خدا را آزرده است.» خداوند نیز در قرآن فرموده است: «إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا؛ کسانی که خدا و رسولش را آزار دهند، در دنیا و آخرت مورد لعنت خدا قرار می‌گیرند و عذابی خوارکننده خواهند داشت.»(سوره احزاب/ آیه 57).
میرشفیعی با اشاره به ماجرای پس از شهادت حضرت زهرا(س) گفت: هنگامی که برخی برای عیادت ایشان آمدند، امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «باید اجازه بگیرند.» حضرت زهرا(س) در پاسخ به سلام آنان، جواب ندادند؛ چرا که سلام حقیقی به معنای سلامت و امان است و رفتار آنان با این معنا سازگار نبود.
وی افزود: وقتی آنان نشستند، حضرت زهرا(س) روی خود را برگرداندند. در این هنگام یکی از آنان گریه کرد و حضرت فرصت را غنیمت شمرد و فرمود: «علی جان، از آنان بپرس آیا نشنیدید پدرم رسول خدا فرمود هر کس فاطمه را بیازارد مرا آزرده و هر کس مرا بیازارد خدا را آزرده است؟» آنان اعتراف کردند که این سخن پیامبر(ص) را شنیده‌اند. سپس حضرت فرمودند: «به خدا قسم شما مرا آزردید و به غضب آوردید و تا قیامت با شما سخن نخواهم گفت و پس از هر نماز واجب نفرینتان می‌کنم».
میرشفیعی در پایان بیان کرد: حضرت زهرا(س) مظهر «رَحمَةٌ لِلعَالَمین» است و بیشترین عبادت و دعا را داشتند و همواره برای مردم دعا می‌کردند اما کسانی که ایشان را آزردند، کاری کردند که به جای دعای خیر، نفرینشان کند.
انتهای پیام