تجلیل از چهره‌ای که انعکاس‌دهنده صدای ایران در جهان عرب شد

عصر سه‌شنبه ۲۷ آبان، فرهنگسرای رسانه میزبان مراسم نکوداشت عباس خامه‌یار، رایزن اسبق فرهنگی ایران در کویت، لبنان و قطر بود؛ آیینی که در آن استادان، مسئولان و فعالان فرهنگی از نیم‌قرن تلاش او در دفاع فکری و فرهنگی از ایران و اسلام و نقش برجسته‌اش در گسترش گفت‌وگوی ایران و جهان عرب تجلیل کردند.

عباس خامه‌یار، در یادداشتی درباره این مراسم نوشت:

به نام خداوند مهر و خِرد
دوستان فرهیخته و همراهان عزیز فرهنگ!
با عرض سلام و ارادت 
آنچه در فرهنگسرای رسانه روز سه شنبه ٢٧ آبان‌ماه رخ داد، فراتر از آیین نکوداشت يك خادمِ بى توقعِ وطن بود؛
لحظه‌ای از تجلی ایران فرهنگی، هم‌نشینی دل‌ها و استمرار سنت دیرینه پاسداشت اهل فرهنگ و قلم.
پیام پرمهر و اندیشمندانه دكتر صالحى وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامى، بر این مراسم روحی تازه دمید،
و سخنان رفيقِ ديرينه‌ام محسن حاجى ميرزايى، رئیس دفتر محترم رئیس‌جمهور آن را استوار و پرطنین ساخت.
حضور و کلام وزین بزرگان و انديشه ورزانِ فرهنگ و هنر این سرزمین، 
دكتر علی‌اکبر صالحی، احمد مسجدجامعی، دكتر غلامعلی حدادعادل، دكتر سيد ابو الحسن نواب، حجت‌‌الاسلام ميثم امرودى 
و دیگر فرهيختگان و نويسندگان و هنرمندان و فعالان فرهنگی، که هر یک چراغی از دانایی و تجربه‌اند.
و نیز  پیام‌های پر مهر  بزرگوارانی از  داخل و‌ سخنرانان و همراهان گرامی از کشورهای دیگر،
که با نگاه و تجربه خویش پرتویی از حقیقت دیپلماسی فرهنگی ایران را روشن کردند،
بر شکوه این محفل افزود و آن را به رویدادی دلنشین بدل ساخت.
و در میان همه این شکوه،
حضور بانوی بزرگوار حاجیه‌خانم فروغ منهی،
مادر عزیز سه شهید والامقام خالقی‌پور،
عطر دیگری به فضا بخشید و معنای تازه‌ای از ایثار، صبر و ریشه‌های عمیق فرهنگ مقاومت را به جمع یادآور شد.
این تقدیر، اگر نامی از من دارد،
در حقیقت از آنِ خانواده بزرگ فرهنگ ایران است؛
از آنِ ایرانِ فرهنگی که چون رود، پیوسته و زایا، در روح این سرزمین جاری است.
این آیین، برای من یادآور حقیقتی پایدار بود:
ایران، سرزمین تکثر صداها و یگانگی دل‌هاست؛
و آنچه بر زبان آمد، نه سخنى براى من، که ستایش راه فرهنگ، گفت‌وگوی ادیان، پیوستگی ملت‌ها و مقاومت فکری و فرهنگی بود، راهی که جز با همراهی و محبت شما، هیچ‌گاه پیموده نمی‌شد.
 و البته بر خود فرض می‌دانم
از رئیس ارجمند فرهنگسرای رسانه، و همکاران پرتلاش و دلسوزشان،
که با مهر، صداقت و میزبانی کم‌نظیر خویش،
پیشنهاددهنده و بنیان‌گذار این محفل پرحرارت و ارزشمند بودند،
صمیمانه قدردانی کنم.
به‌راستی که این مجموعه، با همت و اخلاص،
سنت دیرینه پاسداشت اهل قلم و پاسداران فرهنگ را بار دیگر زنده کرد.
با دلی آکنده از سپاس،
دست یکایک شما را صمیمانه می‌فشارم؛
این تقدیر، بیش از آنکه از آنِ من باشد،
متعلق به خانواده بزرگ فرهنگ و هنر و ادب ایران بزرگ و سرافراز است.
«به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل
که گر مراد نیابم، به قدر وسع بکوشم»