لقب أمأبیها فقط یک نام مهربانانه نبود؛ روایتی بود از پیوندی بینظیر میان پیامبر اسلام(ص) و حضرت زهرا(س). پیوندی که در آن، فاطمه(س) نه تنها دختر پیامبر(س)، بلکه تکیهگاه، مرهم زخمها و اصل درخت نبوت معرفی شد؛ ریشهای که میوهاش نسل پاک اهلبیت(ع) است.
