المپیاد فرهنگی ـ ورزشی دانشجویان باید محلی برای پیوند جسم، اندیشه و فرهنگ باشد، این در حالی است که با وجود برگزاری ۹ رشته ورزشی، عملاً هیچ برنامه فرهنگی اعلام نشده است. اگرچه در نشست خبری اخیر، امیرحسین حاتمی، معاون دانشجویی دانشگاه بینالمللی امام خمینی(ره) در پاسخ به سؤالی از خبرنگار ایکنا، اعلام کرد که درج عنوان «فرهنگی ـ ورزشی» در تمامی المپیادها یک رویه معمول و مرسوم است و این ساختار حتی در باشگاههای بزرگ ورزشی کشور نیز سابقه دارد؛ اما این مرسوم بودن نباید بهانهای برای خالی ماندن محتوای عنوان از معنا شود.
زمانی که یک رویداد با پسوند «فرهنگی» نامگذاری میشود، انتظار جامعه دانشگاهی این است که همزمان به ارتقای فرهنگ دانشجویی، تعامل فکری، مهارتهای اجتماعی و جریانسازی فرهنگی در کنار ورزش بپردازد. اگر مرسوم بودن عنوان، صرفاً یک برچسب اداری باشد، درواقع فلسفه وجودی این المپیاد به چالش کشیده شده و فرصت برای تربیت انسان چندبعدی از دست میرود.
حذف برنامههای فرهنگی در کنار برنامههای ورزشی، یعنی نادیده گرفتن نیمی از پتانسیل رویداد. واژه «فرهنگی» در این عنوان صرفاً یک تزئین نیست بلکه مسئولیت ایجاد فضا برای رشد فکری، اخلاقی و هویتی دانشجو را تداعی میکند.
برنامههای فرهنگی نظیر نشستهای گفتوگو با چهرههای فرهنگی و ورزشی شناختهشده، نمایشگاههای هنری با محوریت هویت دانشگاهی، کارگاههای مهارت ارتباطات، کار تیمی یا سواد رسانهای میتوانند بهراحتی مکملی جذاب برای فضای رقابتی ورزش باشند.
حذف این سرفصلها، به معنای از بین رفتن فرصت تعامل اجتماعی میان دانشجویان استانها و رشتههای مختلف است؛ همان سرمایه اجتماعی پنهانی که تقویت آن برای توسعه کشور حیاتی است.
ورزشکار دانشجو صرفاً کسی نیست که رکورد بزند؛ او نماینده فرهنگ دانشگاه خویش است. اگر روح فرهنگی به المپیاد بازگردد، آنگاه میتوان گفت این رویداد، نام شایستهاش را بهدرستی یدک میکشد.
حفظ نام «فرهنگی ـ ورزشی» بدون اجرای برنامههای متناظر، حتی با وجود استاندارد بودن این نام، در بلندمدت به باورپذیری این رویداد میان جامعه هدف آسیب خواهد زد. امید است این المپیاد، نمادی از توسعه متوازن دانشجویان کشور باشد.
انتهای پیام