بنده در مسابقات قرآن اوقاف سال گذشته موفق شدم به مرحله فینال فینالیستها راه پیدا کنم و در ماه رمضان گذشته افتخار داشتم در محضر رهبر انقلاب تلاوت کنم.
دوستان در شورای عالی قرآن با بررسی قرائتها، بنده را برای حضور در این مسابقات معرفی کردند.
با توجه به اینکه دوره اول برگزاری مسابقات بینالمللی قرآن در پاکستان بود، فضای باشکوه و خوبی برای مسابقات در نظر گرفته بودند و هماهنگیهای خوبی برای اجرای این رویداد به عمل آمده بود.
رقابت در مسابقات بینالمللی تفاوت اساسی با مسابقات ملی و استانی دارد و فشار و رقابت سنگینی بر آن حاکم است.
این مسابقات به صورت گروه بندی مدیریت شد و هر گروه از شش متسابق تشکیل میشد. گروهی که بنده در آن حضور داشتم، گروه آخر بود و در روز سوم این رویداد، تلاوتهای خود را اجرا کرد.
برخی از متسابقان از کشورهای مختلف نسبت به کم و کیف برگزاری این رویداد بیاطلاع بودند. این مسابقات تنها در رشته صوت و لحن(قرائت تحقیق) برگزار شد، با وجود این، برخی از قاریان، تلاوت ترتیل اجرا کردند و حتی برخی نیز حافظ قرآن بودند که تصور میکردند رشته حفظ نیز جزو رشتههای این مسابقات است از این رو، آنها هم تلاوت ترتیل ارائه کردند. از بین شرکتکنندگان، ده نفر به مرحله فینال راه پیدا کردند که بنده نیز جزو آنها بودم.
الحمدالله در مرحله مقدماتی، در حد توان، موفق شدم انتظارات داوران را برآورده کنم، داوران از تلاوت اجرا شده راضی بودند، استاد شاه میوه نیز که در این رویداد حضور داشتند، لطف کردند و نکاتی را به بنده یادآور شدند. در این مسابقات نماینده کشور مالزی رتبه اول را به دست آورد و بنده موفق به کسب رتبه دوم شدم.
مسابقات پاکستان جای پیشرفت دارد؛ برای مثال یکی از نکات این مسابقات زمانبندی اجرای قاریان بود. مسابقات در ساعتهای صبح اجرا میشد که صدای قاری شادابی و آمادگی لازم را ندارد؛ این نکته را به مجریان مسابقات انتقال دادیم، اما تعیین این زمان برای رعایت حال عموم مردم بود چون مردم از شهرهای مختلف خود را برای حضور در مسابقات میرساندند، این زمان مناسبتتر بود، چون در برخی از ساعت منع تردد وجود داشت و این ساعت را برای حضور برای اجرای مسابقات در نظر گرفته بودند که اون مردم نیز بتوانند از فضای مسابقات و از تلاوتها بهرهمند بشوند.
نکته دیگر اینکه حس مودت و برادری خوبی بین قاریان حاکم بود با توجه به اینکه میتوانستند در کنار زبان فارسی به زبان عربی نیز تکلم کنم، این باعث نزدیکی ما به قاریان برخی از کشورها شد. در این مسابقات برخی از قاریان با اشاره به جنگ 12 روزه و یادآوری آن به ما ابراز دوستی و محبت میکردند.
همان طور که عرض کردم، زمانبندی اجرای مسابقات از ناحیه مجریان به گونهای انجام شده بود که مردم بتوانند از این فضا بهره مند شوند و علاوه بر مردم اسلامآباد، از شهرهای دیگر نیز برای حضور در این مسابقات حضور پیدا کرده بودند.
ما بعد از اعلام نتایج، جهت حضور در محافل قرآنی به دو شهر لاهور و کراچی رفتیم. محافل قرآنی در این دو شهر با شور خاصی برگزار میشد. بنده در این محافل، تلاوت قرآن و ابتهال خوانی اجر کردم که با استقبال مردم مواجه شد. یکی دیگر از برنامههای ما در دو شهر لاهور و بندر کراچی بازدید از مؤسسات حفظ قرآن کریم و مساجد بود. گرچه در کشور پاکستان فقر فرهنگی و معیشتی مشهود است، اما مجریان مسابقات در برگزاری این رویداد، سنگ تمام گذاشتند و تلاش کردند مسابقات در هماهنگی کامل و امنیت برگزار شود. مردم پاکستان از عاشقان کلام وحی و قرآن هستند و این موضوع در اشتیاق نمازگزاران برای حضور در محافلی که قرار بود در مساجد برگزار شود، قابل مشاهده بود.
از همه کسانی که در این مدت به بنده اظهار لطف کردند و از اساتید گرانقدرم تشکر میکنم. از همسرم که خود حافظ کل هستند، قدردانم و در پایان از پدر و مادرم که از ابتدا مشوق و معلم من بودند تشکر میکنم؛ مادرم اولین معلم قرآن من بود و بعد از آن پدرم که با وجود اینکه کارگر سادهای بودند مرا به جلسات قرآن میبردند و همواره مرا تشویق میکردند که در مجالس تلاوت کنم و با تلاوت من اشک شوق میریختند. خدا را بابت این نعمت سپاسگزارم.
همه تلاوتهای خودم را جهت تعجیل در فرج امام زمان(ع) سلام اهدا میکنم و امیدواریم بتوانیم یک روز در محضر ایشان قرآن را تلاوت کنیم.
انتهای پیام