وی با اشاره به شخصیت مادر امام باقر(ع) افزود: مادر ایشان، فاطمه بنتالحسن، بانویی صدیقه بود که در خاندان امام حسن مجتبی(ع) کمنظیر یا بینظیر محسوب میشد. از اینرو امام باقر(ع) هم از جانب پدر و هم از جانب مادر به امیرالمؤمنین(ع) و حضرت زهرا(س) میرسند.
نظریمنفرد به شرایط سیاسی دوران امام باقر(ع) اشاره کرد و گفت: در دوره عمر بن عبدالعزیز فضای فرهنگی و دینی تا حدی باز شد؛ دشنام به امیرالمؤمنین(ع) از منابر برداشته شد، اجازه کتابت حدیث داده شد و فدک به اهل بیت(ع) بازگردانده شد. این فرصت موجب شد امام باقر(ع) بتوانند کرسی درس تشکیل دهند و شاگردان برجستهای تربیت کنند. در عصر امام صادق(ع) شمار شاگردان به چهار هزار نفر رسید.
وی با ذکر نام شاگردان برجسته امام باقر(ع) گفت: افرادی چون محمد بن مسلم، ابو بصیر، مفضل بن عمر و جابر بن یزید جعفی از تربیتیافتگان مکتب امام باقر(ع) بودند. جابر هجده سال در مدینه نزد امام شاگردی کرد و دهها هزار حدیث از ایشان آموخت.
نظریمنفرد به حدیثی از امام باقر(ع) خطاب به جابر اشاره کرد و گفت: امام فرمودند معیار شادی و اندوه انسان باید کتاب خدا باشد؛ اگر به کارهای شایسته ترغیب شدی و از زشتیها پرهیز کردی، شاد باش و اگر از مسیر الهی دور شدی، اندوهگین باش. همچنین اگر مردم درباره تو سخنی گفتند، بیندیش که آیا آن عیب در تو هست یا نه؛ اگر هست، بدان که از چشم خدا افتادهای و این بزرگترین مصیبت است.
وی افزود: امام باقر(ع) توصیه کردند که انسان در برابر هوای نفس توقف کند و با بهرهگیری از دانش خود یا دیگران تصمیم بگیرد. همچنین فرمودند برای دفع حوادث ناگوار باید به عقل و دانش مراجعه کرد، در میدان زندگی قناعت را جایگزین حرص نمود، و از خودبرتربینی با شناخت نفس جلوگیری کرد.
نظریمنفرد ادامه داد: امام باقر(ع) تأکید کردند که اعمال عبادی باید خالصانه برای روز قیامت ذخیره شود و دل انسان با یاد خدا در خلوتها رقیق گردد. یاد گذشته و آینده و ذکر خدا در خلوتها موجب رقت قلب و جاری شدن اشک میشود که نعمتی بزرگ است.
وی در پایان گفت: آموزههای امام باقر(ع) چراغ راهی است که اگر در زندگی نصبالعین قرار گیرد، انسان را از بسیاری مشکلات و لغزشها دور میسازد و مسیر سعادت دنیا و آخرت را روشن میکند.
انتهای پیام