وی افزود: برگزاری این محفل پس از گذشت بیش از ۵۰ سال، یادآور مجاهدتهای فقیهی شجاع، خدمتگزار و دلیر در مسیر خدمت به حضرت بقیةالله(عج) است و اقدامی شایسته تقدیر و تشکر بهشمار میآید. توجه به شخصیتهای برجسته مرجعیت، در حقیقت توجه به عظمت جریان روحانیت است؛ جریانی که از صدر اسلام شکل گرفته و همواره در کنار رهبری امت اسلامی و در مسیر ولایت و امامت قرار داشته است. در آیات قرآن نیز از جریان روحانیت بهعنوان جریانی قدرتمند و اثرگذار یاد شده است.
نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی با بیان اینکه ائمه معصومین(ع) در مسیر تثبیت این جریان، برخی از یاران شایسته خود را برای مسئولیتهای خاص برمیگزیدند، بیان کرد: این افراد، کسانی بودند که نقش آنان فراتر از نقل حدیث و روایت بود و در حقیقت، وظایف اساسی روحانیت را تبیین و عملیاتی میکردند. شکلگیری مراکز علمی همچون ری و قم و حضور علمای بزرگ در این شهرها، نشاندهنده سابقه عمیق، مستحکم و ریشهدار جریان روحانیت در تاریخ تشیع است.
علمالهدی با اشاره به دوران غیبت کبری، گفت: پس از انقطاع ظاهری میان جامعه شیعه و مقام ولایت، مرجعیت بهعنوان محور حفظ دستاوردهای امامت و عامل تداوم ارتباط فکری و دینی شیعیان با اهلبیت(ع) مطرح شد. مرجعیت در نگاه شیعه صرفاً به بیان احکام محدود نمیشود، بلکه نقش «کفیل» و «وکیل» جامعهای را ایفا میکند که از حضور ظاهری امام معصوم محروم است.
وی با تأکید بر اینکه مرجعیت شیعه بر دو اصل اساسی استوار است، تصریح کرد: این دو اصل، جامعیت و پاسداری از جامعه در برابر خطرهاست. جامعیت به معنای پاسخگویی به همه نیازهای اخلاقی، اعتقادی و فکری جامعه شیعه است؛ از همین رو، طاغوتستیزی همواره یکی از ویژگیهای جداییناپذیر جریان روحانیت در طول تاریخ بوده است.
نماینده ولیفقیه در خراسان رضوی با اشاره به شخصیت آیتالله العظمی میلانی، بیان کرد: آنچه این مرجع بزرگ را برجستهتر میکند، جامعیت ایشان در پاسخگویی به نیازهای جامعه شیعه در عصر غیبت و نیز قاطعیت و اقتدار مثالزدنی او در عرصه طاغوتستیزی است. دو ویژگی در شخصیت علمی مرحوم میلانی همواره برای من قابل تأمل بوده است؛ نخست، شیوه تحلیل و تدریس ایشان که با بیانی شیوا، دقیق و روشن، پیچیدهترین مسائل علمی را تبیین میکرد و دوم، توانایی در طرح مباحث مقدماتی بهگونهای که طلاب را به مطالعه، تحقیق عمیقتر و پیگیری علمی ترغیب میکرد و نشاط علمی را در میان طلاب جوان زنده نگه میداشت.
علمالهدی ادامه داد: مرحوم آیتالله میلانی در کنار دقت علمی، در عرصه شاگردپروری نیز ممتاز بودند. ایشان به اشکالات علمی توجهی ویژه داشتند و اگرچه طلاب جوان معمولاً پس از پایان درس، پرسشها و اشکالات خود را مطرح میکردند، با سعهصدر به آنها پاسخ میدادند و حتی در مواردی یادداشتهای علمی شخصی خود را در اختیار شاگردان قرار میدادند. وی در حوزه تحقیق نیز تکیه اصلی را بر اصول و قواعد علمی قرار داده بود، اما هرگاه با دلیل نقلی معتبر مواجه میشد، همه تحلیلها را کنار گذاشته و همان دلیل نقلی را محور قرار میداد که این رویکرد، بیانگر جایگاه برجسته ایشان در فقهالحدیث است. آیتالله العظمی میلانی علاوه بر جایگاه علمی و مبارزاتی، در عرصههای معنوی نیز آثار ماندگار و ارزشمندی از خود به یادگار گذاشته است.
انتهای پیام