قبولی درافشان در توضیح اهمیت نقش آیتالله واعظزاده خراسانی، بیان کرد: دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد که در سال ۱۳۳۷ تأسیس شد، یکی از نخستین نهادهای آموزش عالی کشور بود که مأموریت خود را بر پیوند نظاممند میان سنت علمی حوزه و فضای دانشگاهی استوار ساخت. حضور استادانی که از هر دو سنت علمی حوزه و دانشگاه برخوردار بودند، نقش تعیینکنندهای در شکلگیری هویت علمی این دانشکده ایفا کرد.
وی افزود: آیتالله واعظزاده خراسانی در سال ۱۳۳۹، تنها دو سال پس از تأسیس دانشکده، با تشویق حضرت آیتالله دکتر شهید بهشتی به جمع استادان این مجموعه پیوست. این حضور نه صرفاً آموزشی، بلکه هویتساز و جهتدهنده مسیر علمی دانشکده بود. ایشان افق نگاه دانشجویان را از آموزش نقلی صرف به تحلیل تاریخی و مسئلهمحور سوق داد.
قبولی درافشان درباره آثار علمی آیتالله واعظزاده، تصریح کرد: ایشان آثار مهمی از جمله «فهرست شیخ طوسی»، «اختیار معرفه الرجال» شیخ طوسی، یک جلد مقالات عربی و دو جلد مقالات فارسی را تصحیح و منتشر ساختند که همگی بهعنوان منابع معتبر در شناخت زندگی و آثار شیخ طوسی شناخته میشوند. کارنامه علمی ایشان شامل دهها کتاب، تصحیح و مقاله در حوزههای فقه، اصول، حدیث، تاریخ فقه، علم رجال، مطالعات قرآنی و تقریب مذاهب اسلامی است.
وی ادامه داد: یکی از ویژگیهای ممتاز آیتالله واعظزاده، رویکرد تربیتی، اخلاقی و علمی او بود. ایشان دانشگاه را صرفاً محلی برای انتقال اطلاعات نمیدانست، بلکه مکانی برای پرورش اندیشه و شخصیت دانشجویان میدید. این رویکرد، دانشآموختگانی را تربیت کرد که در عرصههای علمی، آموزشی و فرهنگی کشور اثرگذار شدند.
رئیس دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد افزود: فعالیتهای آیتالله واعظزاده خراسانی، مانند برگزاری کنگره هزاره شیخ طوسی، تأثیرات پایدار در آموزش و پژوهش دانشکده داشت و امروز شاگردان مستقیم و غیرمستقیم ایشان، خود به اساتید برجسته و اثرگذار دانشگاه تبدیل شدهاند. این استمرار نسلی، گواه آن است که اندیشه و روش ایشان به یک سنت علمی پایدار بدل شده است.
قبولی درافشان در پایان گفت: احیای سنت علمی و تربیتی آیتالله واعظزاده خراسانی، نه تنها یادبود یک شخصیت برجسته است، بلکه الگویی زنده برای آموزش، پژوهش و تربیت نسلهای آینده در علوم اسلامی فراهم میآورد و مسیر او همچنان در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه فردوسی مشهد تداوم دارد.
انتهای پیام