رفعت میرطهماسب، مدرّس حوزه علمیه نرجس(س) زاهدان در گفت‌و‌گو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از سیستان و بلوچستان، گفت: عترت رسول خدا(ص) منبع معارف زلال الهی هستند و از جمله ویژگی‌های ایشان، داشتن صفات عالی و شخصیت چند بعدی در نهایت کمال است.
مدرّس حوزه علمیه نرجس(س) زاهدان بیان کرد: هر کدام از ائمه اطهار(س) با توجه به شرایط زمان و آن‌چه تدبیر و تقدیر حکم می‌کرد، سیاست متفاوتی را در پیش می‌گرفتند، همانند صلح امام حسن(ع) که مقدمه قیام امام حسین(ع) بود.
وی افزود: در دوران امام علی‌‌بن موسی‌الرضا(ع) نیز پذیرش ولایتعهدی مأمون از سوی این امام بزرگوار، بهترین سیاست ممکن در آن برهه از زمان بود.
میرطهماسب تصریح کرد: مأمون با پیشنهاد ولایتعهدی به امام رضا(ع)، اهداف شومی را دنبال می‌کرد، از جمله این‌که جنایات خود را با نام امام(ع) توجیه می‌کرد، اعتراضات مخالفان را کاهش می‌داد و جلوی شورش علویان را نیز می‌گرفت.
وی گفت: امام رضا(ع) با وجود آگاهی کامل از نیات شوم مأمون، بنا به مصلحت و علی‌رغم میل باطنی این پیشنهاد را پذیرفتند، زیرا تمام توجه دنیا به دربار مأمون بود و اگر امام(ع) کناره می‌گرفتند، جامعه اسلامی از وجود ایشان محروم مانده و انواع بدعت‌ها وارد دین می‌شد.
مدرّس حوزه علمیه زاهدان بیان کرد: امام(ع) همانند چراغ راه، رفتار و گفتارشان زمینه هدایت امت را فراهم می‌کرد و حضور ایشان در صحنه سیاست سبب می‌شد تا جایگاه امامت تثبیت شود و مردم نیز آنان را به دست فراموشی نسپارند.
میرطهماسب در پایان اظهار کرد: امام(ع) یکی از شروط پذیرفتن ولایتعهدی را، عدم دخالت در امور حکومتی اعلام کردند، که این امر موجب شد تا دست مأمون بسته شود و از طرفی رفتار امام(ع) طوری بود که همواره موجب رسوایی و باطل شدن نقشه‌های مأمون می‌شد، تا حدی که وی را مجبور ساخت، امام(ع) را به شهادت برساند.