به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از ایلام، قطار زندگی با شتاب میتازد، از پنجره که بیرون را نگاه میکنی، لحظههای حال در یک آن، دور و دورتر میشوند و محو، انگار اصلاً وجود نداشتند، تنها اثری که از آنها باقی میماند تصوری مبهم است، گاهی چشماندازی تو را شادمان میسازد، منظرهای که تو را به فکر فرو میبرد و لحظهای آنچه که میبینی آزارت میدهد.
مسافران این قطار از هر قوم و قبیلهای هستند، از نوزاد یک روزه گرفته تا کهنسالترین انسانها نشستهاند، بعضی کوپههای لوکس را گرفتهاند، برخی به کوپه معمولی راضیاند و هستند کسانی که دوست دارند به شکلی صندلی خود را عوض کنند. در راهرو قطار که قدم میزنی مسافران را در جنبوجوش میبینی هر چند بعضی از آنها دوست دارند تا رسیدن به ایستگاه بعدی چرت بزنند.
سوای سن و سال، رنگ و نژاد، شماره کوپه و صندلی همه این مسافران یک نقطه مشترک دارند، بلیط آنها برای مقصدی واحد است. قطار در ایستگاههای بین راه توقفی کوتاه دارد، بعضی از مسافران پیاده میشوند و هوایی تازه میکنند و بعضی ترجیح میدهند تا ایستگاه آخر روی صندلی خود بنشینند و بیتفاوت مسافران را نظاره کنند، خدا میداند در چه فکری هستند.
اسم این قطار دنیاست؛ خداوند بلیط رایگان مسافرت با این قطار را به همه ما داده، این نعمت وجود است. خودش اسباب سفر را برایمان مهیا کرده، از قوت روز گرفته تا تعیین راهنمایانی برای پیدا کردن مسیر. جایگاهمان را به ما گفته است، «وَلَقَدْ کَرَّمْنا بَنى آدَمَ وَحَمَلْناهُمْ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَفَضَّلْناهُمْ عَلى کَثیر مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلاً؛ ما انسان را گرامى داشتیم و او را بر خشکى و دریا مسلط ساختیم و ازروزى هاى پاکیزه نصیبشان ساختیم و بر بسیارى از مخلوقات برترى بخشیدیم.»(اسرا/ 70)
پروردگار مهربان، راهزن این مسیر پر فراز و نشیب را هم برایمان معرفی میکند، «یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُواْ مِمَّا فِی الأَرْضِ حَلاَلًا طَیِّبًا وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ؛ ای مردم از آنچه در زمین است حلال و پاکیزه بخورید و از گامهای شیطان پیروی نکنید، چه اینکه او دشمن آشکار شماست.»(بقره/ 168)
حتی راه عبور از موانع مسیر را هم برایمان نوشته است، «وَاسْتَعِینُواْ بِالصَّبْرِ وَالصَّلاَةِ وَإِنَّهَا لَکَبِیرَةٌ إِلاَّ عَلَى الْخَاشِعِینَ؛ از صبر و نماز یاری جوئید (و با استقامت و کنترل هوسهای درونی و توجه به پروردگار نیرو بگیرید) و این کار جز برای خاشعان گران است.»(بقره/ 45)
و به ما گفته است، «... وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ؛ ... (همواره) در راه نیکی و پرهیزگاری با هم تعاون کنید و (هرگز) در راه گناه و تعدی همکاری ننمائید و از خدا بپرهیزید که مجازاتش شدید است»(مائده/ 2) بعضی از ایستگاهها را باید پیاده شد و در راه رضای خدا برای مسافران بعدی آباد کرد نه تخریب.
بله، باید پیاده شد، وضو گرفت و با اقامه نماز هوایی تازه کرد، باید کتاب راهنمای سفر را خواند و با راهنمایان همراه بود تا از دیدنیها لذت برد، در این صورت مقصد زیباست، « أُوْلَئِکَ لَهُمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهِمُ الْأَنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبٍ وَیَلْبَسُونَ ثِیَابًا خُضْرًا مِّن سُندُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُّتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ نِعْمَ الثَّوَابُ وَحَسُنَتْ مُرْتَفَقًا؛ آنها کسانی هستند که بهشت جاودان از آنشان است، باغهائی از بهشت که نهرها از زیر درختان و قصرهایش جاری است، در آنجا با دستبندهایی از طلا آراستهاند، و لباسهای (فاخری) به رنگ سبز از حریر نازک و ضخیم در بر میکنند، در حالی که بر تختها تکیه کردهاند، چه پاداش خوبی و چه جمع نیکویی.»(کهف/ 31)
حسین اکبری/ شعبه ایلام