قرن‌ها است که گفته می‌شود، قرن‌های بعد هم گفته خواهد شد؛ «تأثیر دوست بر زندگی». آنقدر کلیشه شده که دیگر کسی به آن توجه نمی‌کند، رفیق بد دلیل اعتیاد، از هم پاشیدن زندگی زناشویی، کشیده شدن به فحشا و منکر، ترک تحصیل، ازدواج بد و ... است، اما ... .
اما اگر به همین افرادی که ادعا می‌کنند دوست بد آنها را بدبخت کرده است بگویید شما توان فکری و قدرت شناخت اطرافیان و تشخیص خوب از بد را ندارید، عصبانی می‌شوند. آنها خود را انسان‌هایی دارای توان فکری و ذهنی می‌دانند اما وقتی قرار است مقصری برای شکست‌هایشان پیدا کنند، قدر مسلم دوست ناباب مقصر اصلی است.
نکته جالب اینکه همه (کم یا زیاد) می‌دانیم که انسان خوب چه ویژگی‌هایی دارد و یا باید داشته باشد، همه می‌دانیم دوست خوب واقعی نمی‌تواند انسانی بدون خدا باشد. انسان‌ها قدر مسلم خصلت‌های دوستان خود را به خود می‌گیرند. دوستان خدا خصلت‌های الهی و دشمنان خدا، خصلت‌های شیطان را به خود می‌گیرند.
موضوع به همین سادگی است. اگر می‌خواهید خصلت‌های خدایی داشته باشید با دوستان خدا دوست شوید، اگر می‌خواهید خصلت‌های شیطانی به خود بگیرید، با دشمنان خدا دوست شوید.
خداوند دوستان زیادی دارد، انبیاء، اولیای الهی، شهدا، مقربان درگاه حق؛ اما خداوند حضرت محمد(ص) را بیش از هر پیامبری، ولیی و مقربی دوست دارد.
پیامبر ما محبوب خداوند است، کاش سنت‌های این پیامبر آخرین را ارج بنهیم، آنوقت بیشتر شبیه دوستان خدا خواهیم بود.
بسم الله الرحمن الرحیم
«اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ محبّاً لأوْلیائِکَ و مُعادیاً لأعْدائِکَ مُسْتَنّاً بِسُنّةِ خاتَمِ انْبیائِکَ یا عاصِمَ قُلوبِ النّبییّن؛ خدایا قرار بده در این روز دوست دوستانت و دشمن دشمنانت و پیرو راه و روش خاتم پیغمبرانت اى نگهدار دل‌هاى پیامبران».