دستاوردهای فلسفی و سهم نوشته های مسیحی به زبان عربی و سریانی، نشان از حیات آن‌ها در جامعه اسلامی در طول این بازه زمانی دارند، اما به طور معمول در رابطه با توسعه جریان اصلی فلسفه اسلامی، به انزوا رفته اند.
هدف‌گذاری کتاب حاضر بر رویکردی یکپارچه‌تر است که به واسطه بررسی مطالعات موردی بر روی تبادلات متقابل فلسفی و کلامی میان مسیحیان و مسلمانان با تاکید بر مدرسه بغداد و سکان دار اصلی آن یحیی بن عدی به دست می‌آید/.