به گزارش
ایکنا؛ یکی از بیماری‌هایی که امام سجاد(ع) از آن به خدا پناه می‌برد، تکلف است، چنان که عرضه می‌دارد: «خدایا به تو پناه می‌برم از تکلف»؛ تکلف یعنی خود را به مشقت و زحمت بیهوده انداختن، یعنی تصنع و خودنمایی و ظاهرسازی که در قرآن نیز به آن اشاره و نکوهش شده است.
به عبارت دیگر، اگر بی‌سوادی بخواهد خود را باسواد نشان دهد، فقیری بخواهد آداب و رسوم اغنیا را در زندگی‌اش پیاده کند و یا کسی بخواهد خود را به رنگ گروهی درآورد که از آن‌ها نیست، خود را به زحمت انداخته است و امروز بسیار در جامعه با این زحمت‌ها مواجه هستیم؛ یعنی افرادی که با ظاهرسازی تلاش می‌کنند خود را چیزی که نیستند، نشان دهند؛ لذا تکلف نوعی تصنع و خودنمایی و قبولاندن آداب و رسومی به خود با زحمت و مشقت است.
بنابر احادیث؛ اهل تکلف در ظاهر ریاکار و در باطن اهل نفاق‌اند، انسان متکلف، اهل تملق و غیبت است، با بزرگ‌تر از خویش نزاع و دعوا می‌کند، آرزو‌هایی را برای خویش می‌تراشد که صحیح نیست. اساساً خود را بی‌خود به زحمت انداختن از اخلاق منافقان است.
امروز چقدر از میزان مهمانی‌ها به دلیل تکلف‌ها و مخارج بالا، کم شده است در حالی که در گذشته اقوام و آشنایان گعده داشتند و خانواده‌ها با غذا‌های ساده شب نشینی می‌کردند، اما امروز گاه برادر با برادر شش ماه رفت و آمد نمی‌کند. نقل است که زمانی برای حضرت یونس(ع) مهمان آمد و ایشان با باقلا (از باغ خودشان بود) و نان خشک از مهمان پذیرایی کرد و گفت: اگر دستور نیافته بودیم که تکلف به خرج ندهیم، برایت غذای دیگری را تدارک می‌دیدم.
نقل است روزی امام حسن(ع) کودکان را در کوچه مشغول بازی دیدند، آن‌ها حضرت(ع) را به بازی خود دعوت کردند، امام(ع) فرمودند: می‌پذیرم به شرطی که شما هم به منزل من بیایید و بعد نشستند و آن‌ها را همراهی کردند. یا آنکه امیرالمومنین(ع) در پاسخ دعوت حارث بن عبدالله فرمودند: به شرطی می‌آیم که هر چه در خانه داری بیاوری و عیال و اهل خانه را به زحمت نیاندازی.
از عوامل فاصله‌سازی‌ها، تکلف است که افسردگی و غیبت پشت یکدیگر و دور شدن خانواده‌ها از مشکلات هم را در پی دارد، چنان که بعضاً در محافل خانوادگی اعضای قبلی، عروس و داماد‌های وارد شده به خانواده را حتی پس از سال‌ها نمی‌شناسند!
«حجت الاسلام ناصر رفیعی- تابستان 97»
انتهای پیام