دعای ابوحمزه و توسعه دامنه اضطرار انسان

به گزارش ایکنا؛ آیت‌الله میرباقری در یادداشتی به تبیین نقش قرائت دعای ابوحمزه ثمالی در توسعه اضطرار پرداخته است که متن آن از نظر می‌گذرد؛

«اگر اضطرارِ انسان به نان است، نان به او می دهند. دلیلش این است که اگر بیشتر از نان به او بدهند، هدر می‌شود. من که از خدا جز نان نمی‌خواهم، طبیعی است که اگر بیشتر بدهند، این نعمت من را خسته می‌کند و حوصله‌ام را سر می‌برد و نمی‌دانم با آن چه کنم.
یکی از اساتید ما می‌گفت: دیده‌اید اینهایی که از بالای ماشین هندوانه پرت می‌کنند؟ در لحظه‌ای که طرف مقابل حواسش پرت است، اگر پرت کنند، هم هندوانه می‌شکند، هم طرف آلوده می‌شود. ما هم وقتی چیزی را نمی‌خواهیم، اگر به ما بدهند، هم خودمان آلوده می‌شویم و هم نعمت را ضایع می‌کنیم. پس به اندازه فقر و اضطرارمان به ما می‌دهند و طبیعی است که گسترش و توسعه اضطرار، توسعه رحمت می‌آورد.

وسعت اضطرار به این است که سحرها بلند بشوید دعای ابوحمزه بخوانید. دعای ابوحمزه، کم‌کم فضای جمال الهی و فضای افتقار من، فضای بدی‌های من و فضای محاسن او و موانع و مشکلات را برایم روشن می‌کند. آن‌وقت انسان، زبان دعا پیدا می‌کند، زبان دعا که پیدا شد همان می‌شود که فرمودند: «مَنْ أُعْطِيَ الدُّعَاءَ أُعْطِيَ الْإِجَابَة».