به تنگ همچو شرر از بقای خویشتنم
تمام چشم، ز شوق فنای خویشتنم
ره گریز نبسته است هیچ کس بر من
اسیر بند گران وفای خویشتنم
چرا ز غیر شکایت کنم، که همچو حباب
همیشه خانه خراب هوای خویشتنم
به بی‌نیازی من ناز می‌کند همت
توانگر از دل بی‌مدعای خویشتنم
ز بند خصم به تدبیر می‌توان جستن
مرا چه چاره، که زنجیر پای خویشتنم
به اعتبار جهان نیست کار من صائب
عزیز مصر وجود از نوای خویشتنم
صائب تبریزی