این بکاء و گریه بر حسین(ع) مخصوص انسان نیست، هر کس که در این فتنه مصیبت دیده، گریان است و گریه هرکس بر حسب حال اوست. گلی که آب نخورده پژمرده می‌شود. ماهی‌‌های دریا که با گناه ما مبتلا می‌شوند و صدمه می‌بینند و هر ذره و هر گیاه و هر دل خسته، گریه‌ای دارد. [استاد علی صفایی حائری، کتاب وارثان عاشورا صفحه 263]