اینکه نمی‌توانی یک خانواده، یک مؤسسه و یا یک محله را به دوش بگیری و از زیر بارش فرار می‌کنی، این همه وحشت و تزلزل، حتی وحشت از عهده‌دار شدن یک بچه و یا وحشت ازدواج و ... نشانگر این مسأله است که چقدر محدود به خودت نگاه می‌کنی و هنوز خودت را درک نکرده‌ای. [کتاب حرکت، نوشته علی صفایی حائری، صفحه 37]