ادب مرد بهِ ز دولت اوست...
افسوس و صد افسوس که داوطلبان محترم خدمت به مردم، از آداب، ادب و منطق مناظره و جایگاه رفیع آن در علم و دین سود چندانی نبردهاند. آنجا که در تعریف ابتدایی مناظره یا مناظره کردن میگوییم؛ مناظره روش رسمیِ استدلال تعاملی و نمایشیافتن است و در آدابِ مناظِره میآموزیم که؛ مجموعه ضوابطی که هنگام بحث و گفتوگوی علمی، فلسفی و سیاسی باید مراعات شود. در جهان اسلام، گاهی به جای «آداب المناظره»، اصطلاح «آداب البحث» به کار رفته است.
آیتالله ناصر مکارم شیرازی، مفسر قرآن و مرجع تقلید در کتاب «اخلاق در قرآن» جلد سوم، صفحه 288 در تعریف مناظره (مجادله) مینویسد، مناظره به دو بخش تقسيم میشود:
جدال مثبت: (گفتوگوى مثبت و حقجويانه) یا جدال به حق که بحثهاى منطقى و گفتوگو براى تبيين مسايل و توضيح حقايق و آگاهى از نقطه نظرهاى يكديگر و رسيدن به واقعيات مورد استفاده قرار میگیرد.
جدال منفى: (گفتوگوی لجاجت آميز) یا جدال به باطل که با بحث هاى پرخاشگرانه و ستيزه جويانه و هدف صحيح و مطلوب دنبال نمىشود. این دست مناظرهها در مسير روشن شدن حقايق نيست بلكه هدف از آن اعمال خصومت يا تعصب و لجاج و برترىجويى و خودنمايى و اظهار فضل در برابر ديگران است. لذا بايد توجه داشت كه مناظره یا مجادله اگر در مسير حق و متكى به منطق و براى تبيين واقعيتها و ارشاد افراد بی خبر بوده باشد ممدوح است و اگر متكى به دلایل واهى و ناشى از تعصب و جهل و غرور، و به منظور اغفال اين و آن صورت گيرد مذموم است.
مناظره احسن از نگاه قرآن
جدال به حق و بحثهاى منطقى و مسالمتآميز كه طرفين بحث در پى روشن شدن حقيقت و رسيدن به آن هستند و هيچ كدام قصد برترىجويى بر ديگرى ندارد، نه تنها اشكالى ندارد، بلكه خداوند به آن دستور داده است. آنجا كه مىفرمايد: «وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ؛ با اهل كتاب (يهود و نصارى) جز به طريقى كه نيكوتر است مجادله نكنيد».
حرمت نگاه مردم شریف ایران را نگه دارید
با تعریف قرآن از مناظره به نیکی درمییابیم آنچه این روزها در صحنه رقابتهای انتخاباتی شاهد و ناظر آن هستیم عدم دانایی در مهارتهای گفتوگو و مناظره با موافق و مخالف است، مناظراتی که محل شناخت و بهتر بگوییم انتخاب مردم است. مردم نجیبی که این روزها بیش از همیشهِ ایام تحت فشارهای اقتصادی داخل و خارج هستند. در داخل و به همت مسئولان محترم قیمت مرغ و تخم مرغ به حال خود مانده است و در خارج به ظلم آشکارای دشمنان قسم خورده از طبیعیترین حقوق انسانی خود که بهرهمندی از دارو، واکسن و... است، محروم. مردمی که وفادارانه و صادقانه حقیقیترین همراهانِ مسئولان بودهاند، همان مردمی که دلشان میخواهد ایرانی آباد بسازند و به همت بلندِ مردی مرد، سخت دلخوشند.... مردمی که چشمان امید به جعبه جادویی تلویزیون دوختهاند تا شاید مردی از مردان سیاست خواب خوشی برای زندگی، برای معیشت، برای حال ناخوبشان که باید خوب شود، دیده باشد؛ خوابی که شاید در مناظرات انتخاباتی تعبیر شود و همچنان شاید و شاید و ...
و در پایان سخنی با نامزدهای محترم:
این صحنهِ مغتنم عرصه خدمت است؛ صحنهِ فرار از مسئولیت نیست، صحنه نمایش، وعده و استفاده ابزاری از عناوین شریف؛ جوانان، زنان، اهل تسنن، اقوام، بازنشستگان، نخبگان، بیکاران، مجردان، بیمسکنها، کولبرها و....نیست.
رئیسِ جمهور شدن یعنی ورود جدی به عرصه عمل، این راه مرد عمل و خِرد میخواهد. همانا که رهبر معظم انقلاب در پیام نوروزی 1400 خود خطاب به داوطلبان ریاست جمهوری فرمودند: «اگر سنگینی مسئولیت ریاست جمهوری را نمیشناسید وارد نشوید.»
معصومه صبور
انتهای پیام
آنچه مشهود بود اینکه چیزی جز تخریب یکدیگر و ترساندن مردم از رقیب برای کسب رای وجود نداشت و صداقت، انصاف، ادب، مسلمانی گم شده این مناظره بود...
و هیچ کدام برنامه ای قوی و تخصصی برای اداره کشور نداشتند و هیچ کدام هم زبان قدردانی و تشکر از زحمات سابقون هم نداشتند.
بی دلیل نیست که مردم دین زده می شوند!
و هیچ کدام برنامه ای برای تشکیل دولتی بر محور قرآن و عترت نداشتند، فقط حاشیه رفتند و تخریب کردند. و این در شان ام القری جهان تشیع نیست