عدالت نستوه عنوان غزلی از سیدعبدالله حسینی است که به مناسبت عید آسمانی غدیر به خوانندگان ایکنا تقدیم کرده است.
عدالت نستوه
امشب چقدر فاصله‌ام با خدا کم است
شمع و شراب و ساقی و ساغر فراهم است
آورده جبرئیل امین باده‌ای کز آن
تا هست، مست، جمله اولاد آدم است
بَلِّغْ بدون واهمه، یَا اَیُّها الرَّسُول
مَا اُنْزِلَ اِلَیْک، که این آیه محکم است
سکر شراب کهنه که حتما شنیده‌اید
این می ولی به کهنگی عمر عالم است
گردد از این شراب اگر جرعه‌ای نصیب
برد و سلام از آن ز فرات جهنم است
زین شاد باش جشن گرفته است آسمان
فریاد و شور و هلهله در عرش اعظم است
می بی‌دریغ نوش ولی حد نگاه دار
زین باده گر زیاده بنوشی محرم است
غالی زیاده خورد و نعوذ بربنا
گفتا علی قدیم نه بلکه مقدم است
ای هادی امم که ولای مبارکت
دین را کمال و نعمت حق را متمم است
بر زخم‌های کهنه انسان بی‌پناه
عدل تو ای عدالت نستوه مرهم است
خط نگاه روشنت اسلام راستین
انکار چشم‌های تو کفر مسلم است
بشکوهی آنقدر که اگر کافری نبود
فریاد می‌زدم که خدای مجسم است
شق‌القمر نه معجزه حضرت رسول
این رویداد معجزه ابن‌ملجم است
غیر از الف که آینه‌دار جمال توست
از عجز قامت همه‌ی حرف‌ها خم است
در کنه ذات پاک تو بکمند شاعران
سید ولی به وصف جمال تو ابکم است
سیدعبدالله حسینی
انتهای پیام