انسان وقتی معتقد است خدا و قیامت هست، هر کاری می‌کند یک شاهد دارد و در برابر او مسئول است، خلوت و جلوت او یکسان است. نه اینکه اگر قدرت هیتلری پیدا کرد، بچاپد؛ و اگر قدرت دیگری پیدا کرد، بکوبد؛ نه! حال قدرت و حال ضعف، حال غیبت و شهادت، حال فقر و غنا، حال حضور و غیاب علی السّواء است. تنها چیزی که می‌تواند اخلاق را اوّلاً، حقوق را ثانیاً، اجتماع را ثالثاً، سیاست را رابعاً رهبری کند، «اعتقاد» است. [آیت‌الله جوادی آملی]