وی با بیان اینکه معمولا در تعریف نخبه، فرد یا بخش برترانگاشته شده را که می‌تواند دارونما نیز باشد مطرح می‌کنند، اظهار کرد: پیشنهاد روشن من این است که به جای تعاریف مکرر از نخبه فردی، سراغ جامعه نخبگانی برویم.
هادی‌منش با بیان اینکه شاخصه نخبگانی در طول تاریخ، معدل و نمره نبوده است و اساسا نخبگان افرادی بوده‌اند که سیستم‌های بسته آموزشی و فرآیندهای یکنواخت و نمره‌محور آنان را از تلاش علمی بازنداشته، تصریح کرد: با نگاه شبکه‌ای و هویت جمعی، جامعه نخبگانی چهار شاخص دارد.
وی در توضیح این شاخصه‌ها ادامه داد: اول تناسب اهداف مورد پیگیری با نظام مسائل واقعی؛ دوم، کارایی که عبارت از نسبت خروجی بر دروندادها که شامل منابع و هزینه‌های متقبل برای اوست؛ سوم، اثربخشی که عبارت از نسبت هزینه‌ها و درونداد بر پیامدهای مبان مدت است و چهارم، سودمندی که نسبت ورودی‌ها بر تأثیرات بلندمدت و پایدار است.
مدیر مطالعات و برنامه‌ریزی پژوهشی حوزه‌های علمیه اضافه کرد: نخبگی فرایندی تعیینی نیست بلکه تعینی است و به‌تدریج تحقق می‌یابد. اگر به اجبار بخواهیم این مسیر را مسیر تعیینی ببینیم، سبب بروز خسارات و آسیب‌هایی خواهد شد.
وی تاکید کرد: بنابراین مدل خاصی از آموزش به نام آموزش پژوهش‌محور که آن را در معاونت پژوهش حوزه طراحی کرده‌ایم می‌تواند مسیر نخبگانی را به صورت تدریجی و تعینی و نه به‌صورت تعیینی، ترسیم و هموار سازد.
انتهای پیام