انسان مانند درخت نیست که بعد از مرگ تبدیل به هیزم شود و تمام، بلکه مانند پرنده‌ای است که با مرگ از قفس آزاد می‌شود. اگر آزاد شدن پرنده هست که هست، باید بدانیم که پس از این جهان به کجا می‌رویم! مشکل جامعه ما این است که یادمان می‌رود که هستیم و به کجا می‌خواهیم برویم، همچون مسافری که وقتی نمی‌داند کجا برود همیشه سرگردان است! ما هر جا مشکل داریم برای این است که خودمان را نشناختیم! اگر بدانیم که هستیم و کجا می‌رویم، در آن صورت نه خلاف می‌کنیم، نه بیراهه می‌رویم و نه راه کسی را می‌بندیم. [آیت‌الله جوادی آملی؛ ۱۴۰۱/۱۱/۰۶]