آیه عجیبی است: «وَ ما کانَ رَبُّک لِیهْلِک الْقُری بِظُلْمٍ وَ اهْلُها مُصْلِحونَ» (هود/۱۱۷) پروردگار تو هرگز چنین نیست که مردمی را به موجب ظلمی هلاک کند درحالی که آنها مصلح و اصلاح کنندهاند. اینکه هم ظالمند و هم اصلاح‌کننده یعنی چه؟ مقصود از ظلم در اینجا آن «ظلم عظیم» است که شرک است، و مقصود از اینکه مصلح هستند یعنی در میان خودشان مصلحند. پس ظلمشان در حق الله است، اصلاحشان در حق الناس. بنابراین قرآن این طور می‌گوید که اگر مردمی خودشان برای خودشان در دنیا خوب باشند اما کافر و مشرک باشند، عدالت در میانشان برقرار باشد ولی مشرک باشند، در این دنیا خدا آنها را معذب نمی‌کند. [آیت الله شهید مرتضی مطهری، کتاب آشنایی با قرآن، جلد۳، صفحه۱۴۱]