بار دیگر محرم فرارسید. با آمدن محرم، دل‌های همه آزادی‌خواهان جهان پر از اندوه، مجالس سوگواری دوباره برپا و اشک و نوحه و ناله فراگیر می‌شود. خوش به سعادت کسانی‌که با فرا رسیدن محرم چنین حالتی پیدا می‌کنند. اما یکی از سؤالاتی که این روزها در فضای مجازی و در فضای حقیقی مطرح می‌شود این است که تکرار مجالس نوحه و عزاداری برای سالار شهیدان به چه دلیل است؟
حادثه‌ای در 1380 سال قبل اتفاق افتاده است. پس چرا باید هر سال برای آن حادثه مجالسی برپا کنیم؟ پاسخ این سؤال در خود آن نهفته است. به این دلیل که حادثه عاشورا یک تصادف، اتفاق و واقعه گذرا نبود. باید بین حادثه و تصادف و مکتب و الگو تفاوت قائل شویم. گاهی از خیابانی رد می‌شویم و می‌بینیم که دو خودرو با هم تصادف کرده‌اند و می‌پرسیدم چه شد و چرا؟ سپس عبور می‌کنیم و می‌رویم. چون این حادثه تک‌مورد است، بعد از مدتی از یاد ما خواهد رفت، اما اگر یک واقعه تاریخی تبدیل به مکتب زندگی شود، نیازمند بازخوانی مداوم است و هر سال و هر ماه که هیچ بلکه باید هر روز آن را بازخوانی کرد.
آنچه در عاشورای سال61 هجری اتفاق افتاد از همین نوع یعنی درس زندگی است. لذا باید مرتب تکرار شود و این معنای آن جمله حکیمانه‌ای است که می‌گوید: «کُلُّ یَومٍ عاشورا و کُلُّ أرضٍ کَربَلا» ما در هر جایی که هستیم و در هر زمانی که زندگی می‌کنیم برای‌مان عاشوراست. لذا در حال تجربه حادثه سال شصت و یکم هجری هستیم. پس باید آن را بازخوانی کنیم.
انتهای پیام