امام علی(ع) در نامه‌ای به حارث بن عبدالله همدانی، از اصحاب خاص خود، تمسک به قرآن را شاخص دیگری برای کارگزار نظام اسلامی بیان می‌کند و می‌نویسد: «به رشته استوار قرآن چنگ بزن و از آن پند و اندرز بگیر و حلال آن را حلال و حرام آن را حرام بدان و آنچه از حق پیش از این بوده، تصدیق کن و از گذشته دنیا برای آینده عبرت گیر که گذشته و آینده آن شبیه یکدیگر است و آخر آن به آغازش می‌پیوندد و تمام آن رفتنی و جداشدنی است و نام خدا را بزرگ دار و آن را جز به حق یاد مکن و مرگ و جهان پس از مرگ را بسیار یاد کن.»